Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Cymbeline
Het is altijd wennen wanneer een regisseur ervoor kiest om een Shakespeareproductie in een moderne setting op poten te zetten en tegelijkertijd de originele tekst te behouden. Soms lijkt het zelfs of de zintuiglijke coördinatie niet werkt: je hoort dingen die helemaal niet synchroon lopen met de setting die je ziet. ‘Remain’ in plaats van ‘stay’ of ‘fair maiden’ in plaats van ‘young lady’ om twee eenvoudige voorbeelden te geven. Het vraagt veelal inleefvermogen om mee te zijn met een ‘moderne Shakespeare’. Wie vorig jaar Joss Whedons in zwartwit gedraaide voorstadsversie zag van ‘Much Ado About Nothing’ zal dit graag beamen.
Michael Almereyda maakt het zijn publiek ook niet makkelijk met ‘Cymbeline’, zijn tweede Shakespaereadaptatie. In 2000 stak hij ‘Hamlet’ al in een hippe jas. Ethan Hawke speelde de titelfiguur daarin als een filmstudent, Denemarken werd herleid tot het conglomeraat ‘Denmark Corporation’ en de geest van Hamlets vermoorde vader verscheen op een CCTV-systeem. En dat allemaal op de tonen van de bards originele pennentrekverzen. Met ‘Cymbeline’ gaat Almereyda opnieuw de moderne toer op. Het oorspronkelijke stuk gaat volgens geschiedkundigen terug tot ongeveer 1611 en vertelt het verhaal van Cymbeline, de koning van de Britten die serieus overhoop ligt met de Romeinse bezetter. En met zijn eigen clan. In de hedendaagse setting is Cymbeline leider van een drugs- en motorbende (de Britons) die weigert om nog langer beschermgeld te betalen aan de overheid (de Romans). Een open en bloot uitgevochten oorlog is het gevolg, zij het niet met zwaard en degen, maar met handgranaat en machinegeweer.
Cymbeline heeft een dochter uit een eerste huwelijk. Zijn oogappel Imogene is stiekem getrouwd met Posthumus (ja, die noemt echt zo), dé liefde van haar leven. Niet naar de zin van Cymbeline die Posthumus uit zijn rijk verjaagt en zijn dochter opsluit op zijn landgoed. Imogen is immers voorbehouden aan haar halfbroer Cloten (ja, die noemt echt zo), de zoon van Cymbelines tweede echtgenote die naar de naam Queen luistert en eigenlijk de echte teef uit het verhaal is. De verboden liefde tussen Imogen en Posthumus zorgt voor nogal wat familiaal gekrakeel en daar komen uiteindelijk vodden van. En bloedvergieten.
Almereyda introduceert de plot en voornaamste karakters in de eerste twee minuten. Van meet af aan bij de les zijn, is aangeraden. Ergens halverwege zit nog een zwaar expositiestuk. Dat Almereyda trouw blijft aan het bronmateriaal is een verdedigbare keuze. Al kan je je toch de vraag stellen of de actierijke setting er zich niet beter toe leende om het geheel minder klassiek en hoogdravend te maken. Almereyda kan niet vermijden dat de originele tekst na verloop van tijd vooral als gimmick werkt die in eerste instantie afstandelijkheid in de hand werkt. De climax waarin alle personages samen komen in het midden van de straat en de ene revelatie na de andere spuien werkt misschien op toneel, filmisch oogt het raar.
De cast is gelukkig interessant genoeg om tot het eind bij de les te blijven. Ed Harris kruipt als Cymbeline alweer in de huid van een gangsterbaas (zie recentelijk nog ‘Man On A Ledge’ en ‘Run All Night’), en Milla Jovovich brengt als moordkoningin een sensuele uitvoering van Bob Dylans ‘Dark Eyes’. Dakota Johnson (dochter van Melanie Griffith en Don Johnson) bevestigt na ‘Fifty Shades Of Grey.’ En Ethan Hawke duikt op in een bijrol als Iachimo, die er met een uit de hand gelopen grap toe bijdraagt dat er een haar in de boter komt tussen Imogen en Posthumus (vertolkt door Penn Badgley, bekend uit ‘Gossip Girl’). Uitkijken is het voorts naar Robert Yelchin als de venijnige Cloten en naar John Leguizamo als een van de mannen van Cymbeline die stiekem Posthumus helpt bij het heroveren van Imogens hand.
Of ‘Cymbeline’ genoeg aantrekkingskracht in huis heeft om Shakespearefans het actierijk binnen te lokken is de vraag. Of actieliefhebbers hun nacho’s en kroonkurken niet naar het scherm gaan keilen bij al die lange, rare en kromme zinnen ook. Feit is dat Almereyda het zich niet gemakkelijk heeft gemaakt, maar wel zijn eigen zin heeft gedaan. Wat sowieso een mooie verdienste is. Volgens de recensent van The Hollywood Reporter laat ‘Cymbeline’ zich trouwens omschrijven als een kruising tussen ‘Game Of Thrones’ en ‘Sons Of Anarchy’. Namengooierij waar zeker een gezonde discussie kan worden mee opgestart. En die als pitch eigenlijk nog niet zo ver naast de waarheid is.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.