Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Fifty Shades Of Grey
Ruim honderd miljoen exemplaren werden er van E.L. James’ ‘Fifty Shades Of Grey’-trilogie verkocht. En dat was nog voor de verfilming eraan kwam. Waarschijnlijk zijn er sindsdien nog een paar ettelijke miljoenen extra over de toonbank gegaan. Om het met de lichtelijk aangepaste woorden van Father Merrin te zeggen: the power of the sex compels you. De verfilming van het eerste deel van de trilogie kon bijna niets anders dan een geheide boxofficehit worden: de hype vooraf werd netjes in stand gehouden, de marketingcampagne was uitgekiend en de doelgroep – alle vrouwelijke schepselen groot en klein – had eigenlijk geen enkele reden om ‘Fifty Shades Of Grey’ links te laten liggen. Of het zou de weinig opwindende kwaliteit van het eindproduct moeten zijn.
Voor wie de voorbije jaren of maanden even niet goed heeft opgelet of compleet van de wereld was: ‘Fifty Shades Of Grey’ draait rond sm. De Britse schrijfster Erika Mitchell (schrijvend onder het pseudoniem E.L. James) bracht haar zweep- en aarskatroltrilogie binnen het jaar uit: het eerste deel verscheen in juni 2011, delen twee en drie in april 2012. De boeken vlogen letterlijk de boekhandels uit, zelfs al was het speuren naar echt goede recensies. Dat ze in Hollywood de rechten op de romans wilden verzilveren, laat zich raden. Uiteindelijk won Universal het pleit en spendeerden ze naderhand zo’n veertig miljoen dollar aan de adaptatie van het eerste deel. Een budget dat in een wip en een zucht direct werd teruggewonnen eens de film in de zalen liep.
Plot- en pitchgewijs valt er niet zoveel te vertellen. Op zich is dit een eenvoudig ‘boy meets girl’-verhaal waar een sm-lap wordt op gegeven. De literatuurstudente Anastasia Steele (vertolkt door Dakota Johnson, de dochter van Don Johnson en Melanie Griffith) ontmoet de rijke zakenman Christian Grey (Jamie Dornan) voor een interview voor het schoolblad en ze wordt direct verliefd op hem. De aantrekkingskracht is blijkbaar wederzijds, waarop Anastasia besluit om zich te onderwerpen aan Christians sm-grillen. Al klinkt onderwerpen misschien wat hevig in wat in de eerste plaats ‘sm voor dummies’ blijkt te zijn. De scherpe kantjes uit het boek werden afgezwakt en meer dan wat zweterig jarentachtiglijvengekronkel valt hier eigenlijk niet te bespeuren. Alsof regisseuse Sam-Taylor Johnson (‘Nowhere Boy’) nog even snel het oeuvre van Adrian Lyne bestudeerde vooraleer aan de opnames te beginnen.
Een schandaalprent is dit niet. Integendeel. ‘Fifty Shades Of Grey’ is een heel brave productie voor een breed (vrouwen)publiek, en laat zich geenszins op het niveau van ‘Turks Fruit’, ‘Last Tango In Paris’, ‘Henry & June’ of ‘Nymphomaniac’ plaatsen. Meer zelfs: ‘Fifty Shades Of Grey’ zou wel eens de meest zedige film ooit kunnen zijn die over seks en sm gaat. En misschien ook wel de meest saaie.
Nochtans is er potentieel om met het gegeven iets wezenlijks interessants aan te vangen. En dat potentieel komt grotendeels door het charisma van Dakota Johnson. Pech voor haar is dat ze moet acteren tegenover Jamie Dornan, die hier zo statig oreert dat meermaals de vrees bestaat dat hij op het punt staat om staand in slaap te vallen. Waarmee we niets willen afdoen aan Dornans acteerkwaliteiten: we kunnen natuurlijk gewoon besluiten dat hij zich goed inleeft in de luchtledige psyche van zijn personage. Wat niet wegneemt dat er eigenlijk zo goed als niets gebeurt tijdens de twee uur dat ‘Fifty Shades Of Grey’ duurt. En zeker niet in het laatste uur. Waardoor de hamvraag hier niet zozeer ‘doen ze het of doen ze het niet’ is, maar eerder ‘wanneer stoppen ze er nu in godsnaam mee’. Kortom, dit is eerder een fim die je – als je hem dan toch wil zien – eerder moet bekijken om er te kunnen over meespreken, dan om er echt een kwalitatief orgasme aan over te houden. We kunnen enkel maar hopen dat er in de sequels harder van leer – of aan het leer – wordt getrokken.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.