Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Interview
Hoe een draak als ‘The Interview’ vorig jaar het onderwerp kon worden van een internationale hetze is een interessante vraag. Nog een interessantere vraag: hoe een draak als ‘The Interview’ überhaupt kon worden gemaakt. Goed, Seth Rogen en James Franco zijn populair in Amerika, scoorden met ‘Pineapple Express’ en ‘This Is The End’ samen twee aanzienlijke hits, maar dan nog … Dat beide heren met vaste partner Evan Goldberg een actiegetinte politieke satire wilden draaien, tot daar aan toe. Dat niemand van de betrokkenen scheen te weten hoe je dat op een grappige manier doet, is de échte doodsteek voor de film en de hetze.
James Franco kruipt in de huid van Dave Skylark, een televisiepresentator die een druk bekeken talkshow leidt. Blijkbaar denken Franco en co dat hij dat op een overdreven artificiële manier moet doen, wat er meteen voor zorgt dat zowel de film als het personage en de vertolking van Franco vanaf de eerste seconde irritanter zijn dan de oorworm van Cher’s ‘Believe’. Quasi onmiddellijk krijg je te zien hoe Eminem uit de kast komt en hoe Rob Lowe toont dat hij een toupetje draagt. Cameo’s van celebrities die zich te kakken zetten om de draagkracht van het komisch kunnen te etaleren … zelden een goed idee. Proberen om geslaagde grappen op papier te zetten was een betere investering geweest.
De Noord-Koreaanse leider/dictator Kim Jong-Un blijkt een fan te zijn van Skylarks programma. Wanneer hij zijn kernwapens in gereedheid brengt – schijnbaar om Amerika aan te vallen – vinden Skylark en zijn producer Aaron Rapaport (Rogen) de tijd opportuun om Jong-Un te interviewen voor hun programma. De man stemt toe, zij het op zijn voorwaarden en enkel met vragen die hij zelf heeft voorbereid. Vooraleer Skylark en Rapaport kunnen afreizen naar Noord-Korea voor het interview worden ze benaderd door de CIA: die eisen dat Skylark Kim Jong-Un vermoordt tijdens het interview door hem een handdruk te geven met een onzichtbare, hoogst giftige thermische strook die uit de koker van Q zou kunnen komen. Om de wereldvrede te vrijwaren en zo. Nodeloos te zeggen dat de twee in een wespennest verzeilen en dat Evan Goldberg en Seth Rogen hun budget van vierenveertig miljoen gebruiken om een lawaaierige James Bond-pastiche uit hun koker te schudden.
Blauwdrukgewijs volgt ‘The Interview’ het stramien van eender welke genreparodie. Dé vraag is natuurlijk waarom alles zo schurftig moest zijn. Waarom moet een gerespecteerd acteur als Franco zich verlagen tot penis- en anusdialogen en monologen die zo infantiel zijn dat geen rotsformatie groot genoeg is om er van plaatsvervangende schaamte onder weg te kruipen? Altijd al eens veelvuldig ‘meurpik’ in de ondertiteling willen lezen? Grijp uw kans, dames en heren. En waarom moest ‘The Interview’ zijn pijlen per se op een bestaand personage richten? Vrijheid van meningsuiting, niets mis mee, maar waarom problemen zoeken als ze er niet zijn. Of je als dictator Kim Jong-Un of Bong Jong-Wan kiest, een verschil maakt het niet uit voor de doelgroep waarvan het overgrote deel waarschijnlijk nog niet eens van Noord-Korea heeft gehoord. Al is de parodie op Jong-Un op zich volledig onschuldig: het nabootsen van de man is eigenlijk minder aanstootgevend dan de wel heel patroniserende wijze waarop Rogen en Goldberg de Verenigde Staten als supermacht neerzetten.
De controverse vorig jaar was dan ook echt wel van de pot gerukt. Interne mails van Sony die worden gehackt en openbaar gemaakt waardoor er koppen gaan rollen en reputaties worden geschaad. De hackers – waarvan wordt aangenomen dat het om Noord-Koreanen gaat – die dreigen om nog meer informatie te lekken waardoor termen als ‘cyberoorlog’ plots niet van de lucht zijn. Sony die beslist om ‘The Interview’ daarop niet uit te brengen in de Amerikaanse bioscopen. En onder vuur komt te liggen van voorstanders van vrije meningsuiting omdat ze laf hun staart hebben ingetrokken. Zelfs Barack Obama die zich in het debat mengt. Sony die de film dan op het internet plaatst, en later toch nog in de bios brengt. Waar ‘The Interview’ dan flopt omdat wie hem wil zien hem al heeft gezien, en de ronduit vernietigende kritieken verder ieder weldenkend mens uit de zaal houden.
Los van eender welke politiek gevolg zou het voor iedereen gewoon beter zijn indien ‘The Interview’ nooit was gemaakt. Hem bannen of verbieden zorgt enkel voor een mythische status, en als we dit jaar al een prent hebben gezien die dergelijk status niet verdient, dan is het zeker ‘The Interview’. Onzin gemaakt door mensen die intussen toch al beter moeten weten, maar blijkbaar vinden Rogen en Franco het leuk om hun voorliefde voor onderbuikhumor te etaleren, zelfs op totaal irrelevante momenten. En krijgen ze steeds de fondsen om dat te blijven doen. Als ‘The Interview’ er voor heeft gezorgd dat ze nu even wat gas moeten terugnemen, dan is de hackhetze alvast niet voor niets geweest.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.