Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Wild
In 2013 kregen we met ‘Tracks’ het verhaal van Robyn Davidson (Mia Wasikowska) die in 1977 bij wijze van loutering ruim 2700 kilometer doorheen de Australische outback stapte van Alice Springs naar de Indische Oceaan. Een jaar later en ‘Wild’ brengt een min of meer gelijkaardig relaas. Dat van Cheryl Strayed die in 1995 – ook ter loutering en zelfreflectie – de Pacific Crest Trail afstapte: goed voor een trektocht van vijfennegentig dagen. Dappere dames zowaar.
Voor wie wil vergelijken: aan ‘Tracks’ zat scenariotechnisch iets meer vlees, al was het maar omdat de outback iets desolater is dan het Amerikaanse wandelpad, en omdat Davidson de tocht aanving in het gezelschap van een hond en vier kamelen. Strayed moet het zien te doen met enkel een uit de kluiten gewassen backpack. De beweegredenen voor Strayeds grensverleggende wandeltocht worden als flashback in het stapverhaal geïntegreerd: we leren hoe haar huwelijk spaak loopt nadat ze haar echtgenoot een paar keer teveel heeft bedrogen, en hoe het overlijden van haar moeder (Laura Dern) haar ei zo na het pad van zelfdestructie opstuurde.
De Canadese cineast Jean-Marc Vallée (op de Hollywood A-lijst na het Oscarsucces van ‘Dallas Buyers Club’) weet waar de koopwaar van ‘Wild’ ligt. Enerzijds in de adembenemende vista’s, anderzijds in de gedreven vertolking van Reese Witherspoon. Witherspoon kocht via haar productiemaatschappij Pacific Standard zelf de rechten op Strayeds memoires ‘Wild: From Lost To Found On The Pacific Crest Trail’ en was van begin af aan de drijvende kracht achter de verfilming. De Britse romanschrijver Nick Hornby (‘About A Boy’, ‘High Fidelity’) toonde zich bereid om het scenario te schrijven.
‘Wild’ vorm niet zozeer een afgelijnd verhaal, maar is eerder een opeenvolging van verschillende vignettes. De ene ontmoeting die Strayed heeft is al boeiender dan de andere, de ene reflectie al pakkender dan de andere. Verrassen doet de film niet: Strayed/Witherspoon stapt twee uur lang door en vindt op het einde haar eigenwaarde terug. Geen adders onder het gras, geen dubbele bodems in de mouw. De aantrekkingskracht van de vrije, ongerepte natuur levert geïnspireerde scènes op, al blijft de verhaalnaad natuurlijk heel rudimentair. Te rudimentair waarschijnlijk voor wie het na een kwartier al op de heupen krijgt van Witherspoons ‘much ado about nothing’-gestap. Al doet Vallée zijn best om voor zoveel mogelijk afwisseling te zorgen: in de eerste scène vliegt al meteen een teennagel in het rond en eens je Witherspoon hebt zien worstelen met haar monsterrugzak is de kans groot dat je tot het eind gemotiveerd bij de les blijft. Aan de oppervlakte lijkt het misschien dat ‘Wild’ niet veel om het lijf heeft, maar wie meedeint op het ritme dat Vallée en Witherspoon uittekenen, kan bijna niet anders dan onder de indruk te zijn van dit mooi vormgegeven overlevingsdrama. Met als slotakkoord een extra bonus voor de knappe manier waarop Simon & Garfunkels kippenvelklassieker ‘El Condor Pasa’ in het geheel is gekneed.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.