Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Hell On Wheels, seizoen 4
Het is zover: ‘Hell On Wheels’ steekt met dit vierde seizoen in kwantiteit ‘Deadwood’ voorbij. Of hoe het kleine treintje dat kon de grote stoomlocomotief finaal van de rails heeft gereden. ‘Deadwood’ was tussen 2004 en 2006 als trendsettende westernreeks een van de paradepaardjes van HBO. Na drie jaargangen werden de stijgbeugels doorgeknipt, en dat was voor de makers een heel grote verrassing: zeker omdat de reeks geen volwaardig einde had, en de climax eigenlijk gewoon een brug naar het vierde seizoen was. Een onrecht waar ‘Hell On Wheels’ niet mee te kampen zal krijgen: de AMC-bonzen hebben inmiddels verklaard dat ‘Hell On Wheels’ zal stoppen na de vijfde reeks, dat een volwaardige closure zal bieden aan de saga van Cullen Bohannon.
Dat ‘Hell On Wheels’ zo ver geraakt is komt door een kleine maar trouwe fanbase en door de consistente kwaliteit. Seizoen drie vonden we persoonlijk iets minder, omdat het ernaar uitzag dat de reeks nooit echt zou ontbranden tot een bingetopper van het zuiverste vuurwater. Dat is eigenlijk nog steeds niet gebeurd, maar in deze vierde worp afleveringen zijn er toch weer genoeg verwikkelingen en tribulaties om bij de les te blijven. Eigenlijk moeten we stiekem toegeven dat ‘Hell On Wheels’ onterecht genegeerd wordt door het grote publiek, al hebben westernfans de reeks vast en zeker al ontdekt en aan de boezem gedrukt. En die zullen alvast blij zijn te horen dat het vierde seizoen her en der geboekstaafd staat als het beste dusver. Het vertrouwen van AMC zorgde er alvast voor dat er ditmaal dertien afleveringen werden gefilmd, en dat zijn er drie meer dan de voorgaande drie seizoenen het geval was.
‘Hell On Wheels’ draait rond de bouw van de Union Pacific Railroad, de treinverbinding van het westen naar het oosten van de Verenigde Staten. De bouw daarvan begon in het jaar 1865 en ‘Hell On Wheels’ behandelt per seizoen een jaar. Wat meteen betekent dat we inmiddels in het jaar 1868 zijn aanbeland. Centraal staat nog steeds Cullen Bohannon (Anson Mount), oorspronkelijk op zoek naar de beulen die zijn echtgenote om het leven brachten tijdens de burgeroorlog. En inmiddels tot over zijn hoofd verzeild in een wespennest met schooiers en slaven, goudstukgraaiende magnaten, geschifte gekken, jarreteldragende deernes en andere westernwezens.
Dit vierde seizoen introduceert naar goede gewoonte de nodige nieuwe personages, evenwel zonder de ‘Game Of Thrones’-toer op te gaan. Even met de ogen knipperen betekent hier niet dat je vijf nieuwe karakters hebt gemist. Memorabele nieuwkomers zijn alvast Jonathan Scarfe als de moorddadige outlaw Sydney Snow en vooral Jake Webber als John Alan Campbell, de gouverneur van Wyoming die het aan de stok krijgt met Durant (een nog steeds in bloedvorm verkerende Colm Meaney) die niet van plan is om zich te plooien naar de verborgen agenda van Campbell. Sommige trouwe dienders van het eerste uur blazen dan weer hun kaars uit. Zo komen we te weten wat er met Elam Ferguson (Common) is gebeurd en zijn definitieve heengaan is alvast een van de meest aangrijpende momenten uit de volledige reeks.
Redemptie voor deze cowboysaga na het makke derde seizoen dus. Opvallend is dat Neil LaBute als broodregisseur opnieuw twee afleveringen voor zijn rekening neemt, en dat ook Rod Lurie (‘The Contender’, ‘The Last Castle’) een keer op de regiestoel plaatsnam. Net als Clark Johnson (‘S.W.A.T.’, ‘The Sentinel’). Of hoe het kleine scherm meer en meer een toevluchtsoord wordt voor regisseurs met speelfilmervaring. Al is die switch voor Johnson niet nieuw, daar hij eerder al episodes van onder andere ‘The Shield’, ‘Homeland’ en ‘The Wire’ op zijn curriculum mocht plaatsen.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.