Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Deepwater Horizon
Rampenfans die elk jaar minstens een keer naar ‘The Towering Inferno’ kijken op dvd of – lang leve de nostalgie – video, hebben nog eens een reden om vanonder hun tv-deken te kruipen en zich in de buitenlucht te begeven. Lokvogel van dienst is ‘Deepwater Horizon’, het relaas van de explosie op het gelijknamige boorplatform die op 20 april 2010 plaatsvond op 60 km voor de kust van Louisiana. Het gevolg: elf doden, de volledige vernietiging van het platform en de grootste olieramp ooit. Het zou naderhand 87 dagen duren vooraleer het door de explosie veroorzaakte lek kon worden gedicht en tegen dan was er een equivalent van zo’n vijf miljoen olievaten in de golf van Mexico gestroomd.
Een dergelijke ramp filmisch nabootsen is natuurlijk een huzarenstuk. Niet dat ze daar in Hollywood hun camera voor omdraaien. Als Irwin Allen in de jaren zeventig realistisch de vuurhaard in ’s werelds grootste flatgebouw kon ensceneren of je kon laten geloven dat Gene Hackman echt zijn weg naar de buitenlucht moest zoeken in een omgekeerd cruiseschip, dan moet het veertig jaar later heel gemakkelijk zijn om een vuurzee op een boorplatform na te bootsen. Zeker met alle digitale mogelijkheden die er vandaag de dag zijn. Toch kozen de makers ervoor om de CGI zoveel mogelijk achterwege te laten, en te gaan voor het authentieke.
En dus werd het Deepwater Horizon-boorplatform zo realistisch mogelijk op grote schaal nagebouwd en in een gigantische watertank geplaatst. Op de set was plaats voor heel wat consultants die echt in de olie-industrie werk(t)en en ook Mike Williams (het personage dat wordt vertolkt door Mark Wahlberg) superviseerde het project mee. Het resultaat is ongetwijfeld het meest spectaculaire stukje cinema dat in 2016 het grote scherm haalt. Wie ‘Deepwater Horizon’ gaat zien om de explosies van dichtbij mee te maken, zal zich niet bekocht voelen.
Regisseur (en voormalig acteur) Peter Berg bewijst met ‘Deepwater Horizon’ dat hij wel degelijk in staat is om een potent kijkstuk af te leveren. En dat was voordien met blockbustermodderstromen als ‘Hancock, ‘Battleship’ en ‘Lone Surivor’ op zijn cv wel eens anders. Berg heeft trouwens precies zijn tweede adem gevonden: in december komt ‘Patriots Day’ in de zalen, zijn relaas over de bomaanslag op de Boston marathon in 2013. Een film die meteen zijn derde samenwerking met Mark Wahlberg zal zijn. Wahlberg is – samen met Kurt Russell – trouwens heel goed gecast in ‘Deepwater Horizon’: de combinatie tussen heldhaftigheid en menselijkheid is net wat een dergelijke film nodig heeft om meer te zijn dan een effectenparade.
Berg nam trouwens de beslissing om ‘Deepwater Horizon’ zo weinig mogelijk te overladen met overbodige tierlantijntjes. Wat meteen de relatief korte speelduur verklaart: een opbouw van drie kwartier waarin de personages worden voorgesteld, en dan een uur lang pyrotechnische cinema van de bovenste plank. En ook in de coda geen overbodig vet: de rechtszaak die op de ramp volgde wordt enkel in een paar archiefbeelden tijdens de eindgeneriek aangehaald, volgend op foto’s van de elf werknemers die de ramp niet overleefden. Berg slaagt er niet in alle clichés te omzeilen: de thuisfrontinteracties met Kate Hudson tijdens de ramp zijn grotendeels overbodig, maar ach, die horen er nu eenmaal bij, zullen we maar denken. Uiteindelijk krijgt ‘Deepwater Horizon’ zijn goede punten vooral voor de spectaculaire manier waarop alles in beeld is gebracht. Tijdens de vuurstorm is het sowieso moeilijk om mee te leven met de afzonderlijke personages, en is het vooral de magnitude van de ramp die op imposante wijze de bovenhand neemt.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.