Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Elizabethtown
Niemand die ons meer ontroerde dan filmmaker Cameron Crowe, wiens cinematografische pareltjes ‘Jerry Maguire’ en ‘Almost Famous’ voor altijd in ons geheugen gegrift staan. Vier jaar na uitschuiver ‘Vanilla Sky’ is de moderne koning van de zeemzoetige, maar oprechte muzikale plaatjescinema helemaal terug met ‘Elizabethtown’, een vertederende, hartverwarmende tragikomedie, waarin Crowes kenmerkende melange van melancholie en muziek nog meer tot uiting komt dan ooit tevoren.
Wanneer één van z’n ontwerpen de schoenfabriek waar hij werkt één miljard dollar doet verliezen, wordt Drew Baylor (Orlando Bloom) op staande voet ontslagen. Tot overmaat van ramp wordt hij ook nog ’s gedumpt door z’n vriendin Ellen (Jessica Biel). Drew ziet het leven niet meer zitten en denkt eraan zelfmoord te plegen. Maar net wanneer hij op het punt staat zichzelf van kant te maken, krijgt hij een telefoontje van z’n jongere zus Heather (Judy Greer), die hem verteld dat zijn vader overleden is bij een bezoek aan Elizabethtown. Drew wordt erheen gestuurd om ervoor te zorgen dat de laatste wilsbeschikkingen van z’n vader nageleefd worden. Op z’n unieke road trip maakt hij kennis met de frivole stewardess Claire (Kirsten Dunst).
Al vanaf de eerste minuten worden we ondergedompeld in de van snedige one-liners en kleurrijke personages bolstaande wereld van scenarist-cineast Crowe. Hij lardeert z’n film met kleine symbooltjes, die keer op keer terugkeren (het getal ‘2’!), en brengt opnieuw een meer dan geslaagde ode aan de feel good movies uit de jaren vijftig en zestig. Hoewel het verhaaltje in wezen vrij simpel is, behandelt Crowe zijn personages met bijzonder veel liefde; de voornaamste protagonisten zijn tot in de puntjes uitgewerkt. Maar wat Crowe, en uiteraard in het bijzonder ‘Elizabethtown’, nog het meest van al kenmerkt is de bijna permanente aanwezigheid van muziek, hoofdzakelijk afkomstig uit de glorieuze jaren zeventig - de ‘Free Bird’-scène is ongetwijfeld het allermooiste filmmoment dat we dit jaar voorgeschoteld kregen. Maar het is het laatste halfuur waarin Crowe zich helemaal uitleeft; we volgen het hoofdpersonage op een uitzonderlijke uitstap terwijl er voortdurend muziek speelt, afgewisseld met knappe panoramashots en sfeerbeelden. Deze uitzonderlijke finale is niet alleen een lust voor het oog én oor, het zal ook menig filmkijker kippenvel bezorgen.
Orlando Bloom is niet onze lievelingsacteur, maar in ‘Elizabethtown’ zet hij een bijzonder knappe en passende acteerprestatie neer. Onder de regie van een groot talent kan iedereen blijkbaar ietsje meer. Ook Kirsten Dunst zet een meer dan vermakelijke vertolking neer als speelse stewardess. Beide hoofdrolspelers worden geflankeerd door onder andere een ingetogen Susan Sarandon, een bijzonder rake Judy Greer en een lichtgeestige Alec Baldwin. ‘Elizabethtown’ is niet Crowes beste film - die eer moet hij voorlopig nog steeds aan ‘Almost Famous’ laten - maar wie in is voor een knap geënsceneerde dosis muzikale melancholie, mag deze prachtige road movie niet aan zich laten voorbijgaan!