Het gonsde al een hele tijd over geruchten voor een reboot of remake van ‘Ghostbusters’, de eightiesklassieker waarin Bill Murray, Dan Aykroyd, Harold Ramis en Ernie Hudson jacht maken op spoken en ectoplasma’s die New York onveilig maken. De niet zo goed ontvangen sequel uit 1989 was het voorlopige sluitstuk van de franchise. In tijden waarin zowat de gehele eightiescatalogus onder de remakeloep wordt gehouden, kon een ‘Ghostbusters 3’ natuurlijk niet uitblijven.
De derde uit de reeks kon er trouwens al veel vroeger gekomen zijn. Bill Murray – het uithangbord van het originele tweeluik – liet echter weten geen interesse te hebben om nog eens in de huid van spokenjager Paul Venkman te kruipen. Zonder lokker Murray werd het project steeds weer op de lange baan geschoven.
De reünieaanpak werd definitief onmogelijk na het overlijden van Harold Ramis. Toch wou Columbia verder gaan met de plannen voor een nieuwe ‘Ghostbusters’. Uiteindelijk werd gekozen voor een halve remake/heropstart en kreeg Paul Feig op basis van zijn successen ‘Bridesmaids’ en ‘Spy’ de taak om die film te concipiëren. Met vrouwen in de hoofdrollen dus.
Dat de nieuwe versie een hit en mis-affaire is geworden, ligt niet eens zozeer aan de vrouwelijke cast. Het verzameld komisch potentieel van Melissa McCarthy, Kristen Wiig, Kate McKinnon en Leslie Jones leidt zelfs naar een fiks aantal geslaagde grappen. Maar niet van die strekking dat ze van ‘Ghostbusters 2016’ een geslaagde remake annex hommage maken. Feig voegt immers weinig of zelfs niets toe aan het origineel. De suggestieve spanning die Feig aanvankelijk predikt maakt gaandeweg plaats voor een CGI-stortvloed, en tijdens de effectenlawine weet Feig nauwelijks te verrassen. Je voelt dat de man meer voeling heeft met (luidruchtige) grappen en dat visuele verwondering evoceren niet zijn sterkste punt is. Ook opvallend: waar Feig in zijn vorige films redelijk ver mocht gaan op de vulgair-o-meter is hier af en toe heel duidelijk te zien dat de kniptang werd bovengehaald om er zeker voor te zorgen dat ‘Ghostbusters’ een leeftijdsquotering van 12 of 13 jaar kreeg. Het meeste valt er eigenlijk nog te grinniken met Chris Hemsworth, die zijn eigen macho-imago te grabbel gooit door hier op te treden als de mannelijke secretaresse van het vrouwenkwartet.
Wie geen nostalgische herinneringen heeft aan de klassieker uit 1984, zal waarschijnlijk het minst teleurgesteld zijn in ‘Ghostbusters 2016’. Wie alle dialogen van Venkman met de ogen dicht kan reciteren, laat deze kelk misschien het best gewoon voorbijgaan. Al missen de koppige vrouwenonthouders dan wel cameo’s van Murray (jawel), Dan Aykroyd, Ernie Hudson, Sigourney Weaver en Annie Potts – stuk voor stuk aanwezig in de film uit 1984. Enkel Rick Moranis weigerde om uit zijn retraite te komen: voor hem is het Hollywoodhoofdstuk blijkbaar definitief dicht en gesloten. Deze blu-rayversie doet in elk geval zijn best om de ‘Ghostbusters’-kijker (zowel de tevredenen als de teleurgestelden) waar voor het geld te geven. Naast de bioscoopversie bevat deze editie ook een extended cut die afklokt op 133 minuten. Zeventien minuten extra beeldmateriaal dus, met daarin een paar nevenplots waarin onder meer Elizabeth Perkins en Justin Kirk (geen onbekenden voor de fans van ‘Weeds’) opduiken.
Simon Couwens
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.