Zoeken

Despicable Me 3

  • Cinevision.be/nl quoteert Despicable Me 3 met een 2/5
  • Regisseurs: Pierre Coffin, Kyle Balda
  • Cast: Steve Carell, Kristen Wiig, Trey Parker, Miranda Cosgrove
  • Genre: Animatie
  • Duur: 90 minuten
  • Releasedatum: 04-07-2017
  • Distributeur: UPI
Bekijk de cover van de film "Despicable Me 3"
Wanen van de dag: zelfs glyfosaat heeft er niet altijd vat op. Hoeft ook niet natuurlijk. Laat alles wat ademt in vrede bestaan: naïviteit heeft ook zijn charmes volgens Rob De Nijs. Net als de Minions, al is die charme in hun vierde langspeler ver te zoeken. Marktonderzoekers en executive field operators weten echter te melden dat de kinderen er nog steeds dol op zijn, wat goed nieuws is voor de 5 miljoen al dan niet gelicenseerde aanbieders van prul en andere aria’s: de gele onderdeurtjes zijn bij lange na nog niet van plan om uit het straatbeeld te verdwijnen. Meer een waan van het decennium dan van de dag dus. 

De Minions maakten voor het eerst hun opwachting in 2010 als sidekicks in 'Despicable Me', het eerste megasucces van het aan Universal Pictures verbonden Illumination Entertainment. Die film draaide eigenlijk rond superschurk Gru, maar zijn kleine helpers bleken het populairst te zijn en kleurden vrijwel onmiddellijk kinderdromen, -dekens, - petten en tandpastatubedoppen. Het gevolg was even logisch als onvermijdelijk: nog veel meer Minions en nog veel meer Gru’s. Gru is inmiddels aan zijn 'Despicable' derde toe, en dat is helaas een sof van ‘hebben zij ons daar’ geworden. Uiteraard staat het de kinderdoelgroep vrij om dit tegen te spreken: is het niet met sterk onderbouwde thesissen, dan zeker met los uit de pols geschudde kaka en pipi-grappen. Aangezien wijsheid met de jaren komt, zullen ze binnen tien jaar sowieso inzien dat het 'Despicable Me' universum over het paard getilde ADHD-films zijn, die als je ze goed bekijkt zelfs niet eens zo grappig zijn als een gemiddelde dag uit het leven van een neuzekesverkoper in Gent. 

Los daarvan: aan de eerste twee 'Despicable Me’s' was best nog lol te beleven, in deze derde is de inspiratie volledig zoek. Alle passages met de Minions hebben geen enkele invloed op de narratie, en de plot zelf hangt zelfs niet eens met haken en ogen aan elkaar. In pure sitcomstijl krijgt elk personage een eigen verhaallijn, helaas zit er geen enkele boeiende bij. Zelfs de correlatie tussen de twee centrale intriges (Gru die jacht maakt op een eightiesbandit en Gru die ontdekt dat hij een tweelingbroer heeft die er eveneens van droomt om een superschurk te worden) is op zijn zachtst gezegd etchy sketchy

(10 9 8 7 6 5 4 3 2 1)

Die tien seconden rust hierboven kan je trouwen gebruiken als je naar 'Despicable Me 3' trekt. Daar zal je ze immers niet krijgen. Van de eerste tot de negentigste minuut word je ondergedompeld in een lawaaierig kleurenbad waarin alles springt, holt, rent en tegen de muren kaatst. Moest het woord ‘schreeuwlelijk’ ettelijke zonnewendes terug nog niet uitgevonden zijn door een schapenhoeder die zich lam schrok, dan mocht het nu zeker aan het lexicon worden toegevoegd. Want dat is wat regisseurs Pierre Coffin en Kyle Balda doen: lelijk schreeuwen. Ook auditief is er geen rust: als de Minions geen gibberisch aan het praten zijn, hoor je Pharrell Williams zingen - acht keer komt die langs - of krijg je een flard van een jarentachtighit in je trommelvlies geramd.

Maar voor komische finesse of subtiele schakeringen was ditmaal duidelijk geen tijd of plaats. Dan ook niet voor lieve woordjes in deze recensie: fair is fair. Toch een geslaagde woordspelinggniffel genoteerd: son of a betamax. Joepie. En ook nog een duim omhoog voor het nog steeds geïnspireerde stemmenwerk van Steve Carell die ditmaal zowel Gru als Dru vocaal bedient. Hoera. 

Alex De Rouck

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray