Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Only Living Boy In New York
Popquiz, hot shots. Wat is de link tussen ‘The Only Living Boy In New York’ en ‘Baby Driver’? Wie antwoordt dat beide films de titelmosterd haalden bij een lied van Paul Simon & Art Garfunkel scoort een aai over de bol, een kus van de juf/meester en mag een bank vooruit.
Regisseur van ‘The Only Living Boy In New York’ is Marc Webb. Die mag dan wel ‘The Amazing Spider-Man 1 en 2’ op zijn conto hebben staan, zijn hart klopt duidelijk voor meer ingetogen verhalen. Getuige zijn debuutfilm ‘(500) Days Of Summer’ en zijn vorig jaar uitgebrachte ‘Gifted’: twee lekker wegkijkende films met een sterke goedgevoelafdronk. Zijn meest recente titel is helaas minder sterk. Een interessante cast houdt alles levend, maar als highbrow-antwoord op de workingclass-liefdesproblemen van de tieners uit de hoogdagen van John Hughes knettert dit maar op een laag pitje.
Thomas (Callum Turner in een rol die oorspronkelijk door Miles Teller zou worden vertolkt) is een ietwat zelfingenomen bolleboostwintiger. Zijn vader (Pierce Brosnan in zijn zoveelste rijke meneren-rol) is een succesvol uitgever, zijn moeder (Cynthia Nixon) heeft last van depressies, al dan niet gevoed door de capriolen van haar scheefschaatsende echtgenoot. Terwijl Thomas zelf probeert om zijn relationeel leven op de rails te krijgen, ontdekt hij toevallig dat zijn vader er een minnares (Kate Beckinsale) op nahoudt. Hij besluit de belle van zijn vader te volgen, en slaat er vervolgens zelf ook mee aan het rollebollen. Een plot waar een psychiater een dikke kluif aan heeft dus, al krijgt Thomas voornamelijk raad en advies van zijn nieuwe enigmatische buurman (Jeff Bridges).
‘The Only Living Boy In New York’ lag al lang te sudderen op Webbs kookplaat. Al van in 2012 om precies te zijn. Eigenlijk moest dit de opvolger worden van ‘(500) Days Of Summer’, maar de dolle avonturen van Peter Parker staken daar een stokje voor. Uitstel bleek geen afstel, en van zodra Webb een gaatje in de agenda vond begon hij toch aan de verfilming van het scenario van Allan Loeb (“Wall Street: Money Never Sleeps”, “Rock Of Ages”) dat gaandeweg nogal wat rewrites kreeg.
De biotoop van de New Yorkse upper class spreekt maar weinig tot de verbeelding in ‘The Only Living boy In New York’. De filosofische beschouwingen over de pijn van het opgroeien en het najagen van dromen werken eerder op de gaap- dan de hartspier. Een probleem waar Webb geen oplossing voor vindt is het vaak zelfingenomen geneuzel van Thomas/Turner. In se is het een personage waar je als kijker wil mee meeleven, maar het is moeilijk om hem in een sympathiek daglicht te zien. Gelukkig is er steun vanaf de zijlijn: Brosnan en Bridges doen met verve hun klasbakding in twee cruciale bijrollen, en ook de enthousiaste Kiersey Clemons (ook te zien in de ‘Flatliners’-remake) slaagt er bijna in om de film een noodzakelijke levensdragende vonk mee te geven. Bijna.