Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Amazing Grace
Op 13 en 14 januari 1972 streek Aretha Franklin samen met haar bandleden neer in de New Temple Missionary Baptist Church in Los Angeles om er de live gospelplaat 'Amazing Grace' op te nemen. Daarvoor kon ze ook rekenen op de muzikale begeleiding van gospeldominee James Cleveland en het Southern California Community Choir. De plaat zou in juni 1972 verschijnen en dubbel platinum halen door in Amerika meer dan twee miljoen keer over de muzikale toonbank te gaan.
De twee avonden in januari werden netjes - zij het niet netjes genoeg - geregistreerd door een team onder leiding van Sidney Pollack. Bedoeling was dat Warner Brothers van de opnames een televisiespecial zou uitzenden. Achteraf bleek het echter schier onmogelijk om de audio te syncen met de beelden omdat Pollack tijdens de opnames geen clapperboards had gebruikt. Waardoor de opnames niet werden uitgezonden en ze in een kluis van Warner verdwenen.
In 2007 schonk Pollack de opnames aan producer Alan Elliott die hoopte dat hij het geluid wel kon synchroniseren met de beelden. Wat lukte, met de hulp van nieuwe geluidsmixers en monteur Jeff Buchanan die anderhalfuur materiaal vertoonklaar kregen. In totaal was er destijds door Pollack meer dan twintig uur beeldmateriaal opgenomen met 16 mm-camera’s. Franklin was echter niet opgezet met de plannen om de registratie alsnog uit te brengen en hield geplande releases in 2011 en 2015 tegen. Na haar overlijden in 2018 gaf haar familie wel toestemming om de beelden vrij te geven.
Er was duidelijk een publiek voor: 'Amazing Grace' deed het goed aan de Amerikaanse kassa’s en zowel film- als muziekjournalisten reageerden lovend op de opzwepende registratie. Los van de muzikale mérites, is 'Amazing Grace' ook uit historisch oogpunt interessant. Geestig om Pollack een paar keer door het beeld te zien drentelen, en op de beelden van de tweede dag duiken zelfs Rolling Stones Mick Jagger en Charlie Watts op. De grandeur waarmee Franklin wordt aangekondigd en begeleid door een super in zijn nopjes zijnde en
gigantisch zwetende Cleveland en het bijna extatische koor is schitterend om te zien. En ook het publiek laat zich niet onbetuigd in hun hallelujahgebries en gejoel. Een fascinerende ‘vlieg op de muur’-ode aan muziek, religie, levenskracht, blank, zwart en alles ertussenin.