Sommige films hebben scheepsladingen redenen om er naar (uit) te kijken, andere een handvol, een andere dan weer een. Wat nog altijd beter is dan geen. 'La Vita Davanti A Sé' (Engelstalige titel: 'The Life Ahead') zit in de laatste categorie. En de 86-jarige reden om deze film met een gerust hart een kijkbeurt te gunnen luistert naar de naam Sofia Villani Scicolone ofte Sophia Loren. Jawel, de Italiaanse diva doorbreekt haar rustige oude dag om nog eens haar acteertalenten te etaleren. Hiervoor was ze voor het laatst in een filmrol te zien in 2009 in Rob Marshalls 'Nine', en dat was dan nog maar in een bijrol.
Lorens iconische klasse is zo groot dat het sowieso meraviglioso is om haar nog eens aan het werk te zien. Tegelijkertijd is het dan weer moeilijk om haar vertolking te waarderen buiten die iconische stempel om: daarvoor is haar rol net niet krachtig genoeg. Net zoals de film in zijn geheel dat ook niet is. La Loren zou hier verdekke toch minstens een scène moeten krijgen waarin ze al haar acteerduivels kan ontbinden, maar dat viersterrenmoment komt er niet. Alhoewel haar getormenteerde staar in sommige scènes toch netjes richting kippenvel glijdt. Veel moeite zal het regisseur Edoardo Ponti hopelijk niet hebben gekost om zijn moeder Loren voor de camera te krijgen. Moeder jawel, want Edoardo is een van haar zonen uit haar huwelijk met de in 2007 overleden filmproducent Carlo Ponti.
'La Vita Davanti A Sé' is de derde verfilming van Romain Gary’s uit 1975 stammende roman 'La Vie Devant Soi'. De tv-verfilming uit 2010 is weinig relevant, de eerste biosverfilming is dat niet. Het uit 1977 stammende 'La Vie Devant Soi' met Simone Signoret in de vrouwelijke hoofdrol ging met de Oscar voor beste niet-Engelstalige film aan de haal en Signoret kreeg niets dan lof voor haar rol van Madame Rosa, een Holocaustoverlevende en voormalige prostituee die zich in haar Parijse banlieue ontfermt over een tienjarige Algerijnse wees.
In deze nieuwe versie speelt het verhaal zich af in de Italiaanse kuststad Bari en is de weesknaap van Senegalese afkomst. Het politieke kruitvat van de Arabische-Israëlische conflicten in de jaren zeventig gaf 'La Vie Devant Soi' een onderhuidse spanning en actuele relevantie mee. In de Italiaanse versie is die spanning er niet. De enige historische allusie die wordt gemaakt is die naar de huidige vluchtelingencrisis, en daar wordt slechts eenmaal een zijspronglink naar gemaakt.
Ponti laat nogal wat kansen liggen om echt diep te gaan in de materie. De relatie tussen Rosa Loren en tiener Momo (Ibrahima Gueye) blijft vaak aan de oppervlakte, waardoor zelfs de obligate ontroering in het laatste kwartier nogal arbitrair aanvoelt. 'La Vita Davanti A Sé' springt teveel van situatie naar situatie en weet te weinig een echt gevoel van samenhorigheid op te wekken. De potentiële woede, smart en verbijstering blijven te braaf geconditioneerd om keelkropimpact te hebben buiten de aanwezigheid van Loren om. Ponti mag dus zeker meer dan tevreden zijn dat la mamma nog eens een (thuis)biosscherm met haar aanwezigheid wou vereren.
Alex De Rouck
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.