Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Coming 2 America (Blu-ray)
De pen is machtiger dan het zwaard. En in sommige gevallen ook dan de nostalgie. Maar niet altijd: zo bleek de wederopstanding van de Millennium Falcon in 'The Force Awakens' 32 jaar na de eerste vlucht respectvol en nostalgiemagisch genoeg om criticasters de mond te snoeren en van de wiedeweerga terug warp speed-onderbroeken te gaan dragen. De kans dat er in geekwinkels veel vraag zal zijn naar Zamundasokken is dan weer aan de kleine kant. Om het met de machtige pen te zeggen: zelfs gevierendeeld worden met een verroeste figuurzaag zal je gelukkiger stemmen dan naar 'Coming 2 America' kijken. Dichterlijke vrijheid, er mag al eens een overdrijving aan vasthangen.
Nochtans waren er vooraf redenen om geloof te hebben in de terugkeer van Prins Akeem. Regisseur Craig Brewer stelde in 2011 niet teleur met de 'Footloose'-remake en met 'Dolemite Is My Name' leverde hij in 2019 zelfs heel fijn entertainment af. Waarschijnlijk was het die samenwerking met Eddie Murphy die ervoor zorgde dat de in 2017 aangekondigde sequel op John Landis’ uit 1988 stammende 'Coming To America' in een stroomversnelling kwam. Ook het feit dat de volledige originele cast van de partij is voor het vervolg was aanvankelijk een reden om hoopvol te zijn. Niet dat 'Coming To America' een klassieker van 'Star Wars'-proporties was, maar het was zeker een aimabele en bij tijd en wijlen relaxerend kabbelende romantische komedie waarin de regisseur en de cast elkaar perfect in evenwicht wisten te houden.
De sequel heeft helemaal geen evenwicht: na luttele minuten is al duidelijk dat 'Coming 2 America' een pijnlijke affaire is. Iedereen dertig jaar ouder zien is aanvankelijk nog goed voor een kleine nostalgische snif, maar die ruimt al snel plaats voor hoofdschuddend ongeloof. Grote schuldigen: het luie script en het luie acteren. Met wat goede wil kan je nog zeggen dat de plot een logische insteek bevat: dertig jaar na zijn avontuur in New York ontdekt aanstaande koning Akeem dat hij in Amerika een bastaardzoon (Jermaine Fowler) heeft. En die heeft hij nodig om er zich van te verzekeren dat hij de vrede kan bewaren met de despoot (Wesley Snipes) van buurland Nexdoria. En ja, die woordgrap is de meest geïnspireerde grol die je in deze film gaat tegenkomen. Akeem en rechterhand Semmi (Arsenio Hall) gaan die zoon ophalen in Amerika om hem in Zamunda klaar te maken voor een (gedwongen) huwelijk met de despootdochter. En uiteraard wordt die knul op iemand anders verliefd.
'Coming 2 America' mist originaliteit, gedrevenheid, tempo en goesting. Hier en daar duikt wat schuchtere animo op, zoals in de terugkeer van de typetjes die Murphy in het origineel ook vertolkte en die hier even de politieke correctheid op de korrel mogen nemen. Maar wat te denken van de waarheid als een koe-dialoog die poneert dat het beter is om geen sequels te maken op films die daar eigenlijk niet om vragen. Een als metagrap verpakte nagel op de kop die net zoals de rest van 'Coming 2 America' niet weet van welk hout pijlen maken. Cameo’s van En Vogue, Salt ’n Pepa, Gladys Knight en een zichtbaar verveelde Morgan Freeman leiden samen met overbodige fragmenten uit Landis’ origineel en een ook al niet resonerende verwijzing naar 'Trading Places' gewoonweg nergens heen. Misschien hadden ze beter Danny Glover opgetrommeld: een everybody’s too old for this shit zou hier zeker op zijn plaats zijn geweest.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.