Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Zelf hebben we nog geen babbeltje gevoerd met god - en hij is ons ook nog niet komen opzoeken op het werk of tijdens een ritje in de wagen - maar mocht hij toch plots voor onze neus verschijnen, weten we niet hoe we zouden reageren. Zeker niet als hij ons zou vertellen dat er een nieuwe vloed zit aan te komen en dat het aan ons is om een ark te bouwen.

Het overkomt Evan (Steve Carell), een voormalige nieuwsanker die het nu in de politiek probeert en het uiteindelijk schopt tot congreslid. Als hij op een dag tot het besef komt dat de schepper hemzelve (Morgan Freeman) hem vlakaf vraagt om een goede daad te verrichten, weet hij initieel niet hoe hij daarop moet reageren. Maar - ‘Evan Almighty’ zou anders geen familiefilm zijn - natuurlijk zal Evan het licht zien, zich ten volle op z’n taak als arkvaarder storten en proberen om van de wereld een mooiere plaats te maken.

Allemaal prachtige boodschappen, maar wat veel interessanter is: levert het ook een goede film op? ‘Bruce Almighty’ indachtig - de prettig gestoorde onderbroekenkomedie waarin Jim Carrey weinig subtiel al z’n bekende tics en trucs mocht etaleren - weten we dat de grappen niet meteen van de meest hoogstaande soort zijn, maar toch belet dat niet dat we af en toe in een sporadische lachkramp verzeild raken. Ook in ‘Evan Almighty’ is het niet altijd even doordacht, maar effectief is het doorgaans wel. Nog meer dan z’n voorganger valt ‘Evan Almighty’ eigenlijk terug op een eeuwenoud bijbelverhaal en daardoor bevat het scenario een strakkere structuur en een duidelijker eindpunt. Dat het op het einde allemaal nogal voorspelbaar is, kunnen we de film dan ook niet eens kwalijk nemen. Hij heeft immers geen enkele pretentie om origineel te zijn, als wel het publiek een klein anderhalf uur te vermaken met geinige dierengrappen en clowneske situaties.

Dat Steve Carell over voldoende komisch talent beschikt, weten we al sinds het oergrappige ‘The 40 Year-Old Virgin’ en het weinig minder dan briljante ‘Little Miss Sunshine’ en ook hier voelt hij zich prima in z’n sas. Hij valt veel minder terug op nietszeggend gebekketrek en weet met z’n tomeloze charisma meer punten te scoren dan voorganger Jim Carrey. Maar goed, dat maakt van ‘Evan Almighty’ nog altijd geen écht goede film. Het verhaaltje is en blijft te simpel qua opzet en het aantal keren dat we een oprecht geslaagde gag achter de kiezen krijgen, ligt net iets te laag. Of er een derde deel komt, is nog niet bekend, maar wij hebben alvast een uitstekende premisse: de almachtige benadert een filmregisseur en geeft hem de opdracht een meesterwerk te scheppen. Dat zou pas een nieuwe zijn.

Peter Janssens