Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
El Cuento De Las Comadrejas
In 2010 verraste de Argentijnse cineast Juan José Campanella vriend en vijand door de Oscar voor beste niet-Engelstalige film binnen te rijven met 'El Secreto De Sus Ojos'. Onverdiend was het niet, gezien het meeslepende karakter van dat thrillerdrama. Maar het was wel verrassend, daar de gedoodverfde favoriet 'Das Weisse Band' onklopbaar leek, ook al omdat Michael Haneke met die film de Gouden Palm in Cannes had veroverd.
Uiteindelijk duurde het tien jaar vooraleer Campanella een nieuwe langspeler afleverde. Niet dat hij in de tussentijd rentenierde: hij kon in Amerika aan de slag als tv-regisseur en draaide episodes van onder meer 'House M.D.' en 'Law & Order: Special Victims Unit'. Een beetje verrassend misschien wel om een Oscarwinnaar uiteindelijk op te volgen met een lichte en luchtige komedie die dan ook eens een remake is. Van 'Los Muchachos De Antes No Usaban Arsenico' uit 1976 om precies te zijn. Niet dat we denigrerend moeten doen over 'El Cuento De Las Comadrejas' (Engelstalige internationale titel: 'The Weasel’s Tale'). Deze serpentinekomedie bekoort immers de volle twee uur en gaat voor de goede luim in een script dat de zwarte humor niet schuwt.
Je kan de film in dat aspect ook wat vergelijken met de Arsenicofilm van Frank Capra, al is er hier maar weinig oude kant te bespeuren. Eerder oude boa’s en bestofte stropdassen in een landgoed dat wordt bewoond door vier relikwieën van de Argentijnse cinema. Diva Mara Ordaz (Graciela Borges), haar in een rolstoel zittende echtgenoot en voormalig acteur Pedro (Luis Brandoni), scenarist Martin (Marcos Mundstock) en regisseur Norberto (Oscar Martinez) wonen al ettelijke jaren samen in het huis om redenen die gaandeweg duidelijk worden. Niet dat alles peis en vree is tussen de vier: de sarcastische beledigingen vliegen non-stop heen en weer en een duister geheim zorgt voor een broze verstandhouding tussen de vier die niet met en niet zonder elkaar kunnen leven. Die vrede tegen wil en dank is helemaal zoek wanneer een stel gladde projectontwikkelaars Mara kan overtuigen om de villa te verkopen. Niet naar de zin van haar drie huisgenoten die kost wat kost willen vermijden dat ze hun ‘rustige’ oude dag in een serviceflat moeten doorbrengen.
'El Cuento De Las Comadrejas' is schelmencinema van de bovenste plank: het leven tussen ingekaderde filmposters, rollende bobijnen en pelliculememorabilia vormt een mooie grondlaag voor de weliswaar soms weinig subtiele toen versus nu-clash. De standvastige cinematografische finesse van Campanella houdt het visueel interessant op weg naar een lekker cynische en zwartgeblakerde afdronk. Met in de mix ook nog een geestige knipoog naar 'A Streetcar Named Desire' en een heel geïnspireerde en 'Arachnophobia'-waardige vogelspinscène. Fijne film.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.