Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Let Them All Talk
Nadat hij in 2019 twee films in première zag gaan op Netflix, ging Steven Soderbergh aan de slag voor HBO Max. Met productionele steun van Warner Bros voor films die op eventuele passages op festivals na geen reguliere bioscooprelease kregen. Niet dat Soderbergh dat aan zijn hart laat komen, daar hij ook op/voor het kleine scherm cinemawaardige films annex narratieve experimenten aflevert.
'Let Them All Talk' zal door het trage tempo, het onophoudelijke gebabbel - de titel dekt de lading - en het schijnbaar ontbreken van een echt momentum geen spek voor ieders bek zijn. Wie daar niet om maalt en graag intekent op een masterclass acteren geserveerd op een overvol bord berekende improvisatie mag zich schrap zetten voor een absorberende kijkervaring.
De plot van dit babbelfestijn werd bedacht door gelauwerd kortverhalenschrijfster Deborah Eisenberg, de levenspartner van acteur/schrijver Wallace Shawn. Soderbergh schotelde de cast enkel een aantal volledig uitgeschreven scènes voor en gaf hen daarnaast de zogenaamde back stories van hun personage mee. Naar verluidt was zo’n 70% van het eindresultaat pure improvisatie. Wat er aan te merken is. En wat ook de bedoeling was. Door te weten waar je naartoe gaat, maar niet langs welke weg krijg je vaak scènes te zien die bijna volledig drijven op het acteertalent van de betrokkenen en de kersenpikkende keuzes van de regisseur: daardoor krijgen scènes die vulsel lijken soms meer tijd en aandacht dan scènes die de plot stuwen.
Ook al omdat Soderbergh mee improviseert met zijn camera. Zo goed als de volledige film is opgenomen tijdens een oversteek van de prestigieuze cruise-oceaanlijner Queen Mary 2 in augustus 2019. De acteurs interageren daarbij met echte passagiers, die vaak niet eens wisten dat er opnames aan de gang waren. Soderbergh gebruikte daarvoor compacte opnameapparatuur, zij het niet zo compact als een iPhone waarmee hij eerder 'Unsane' en 'High Flying Bird' opnam. De Queen Mary 2 lijkt wel een personage op zich: Soderbergh gebruikt beelden van alle geledingen van het schip als in afwisselend dromerige en felle kleuren gefilmde shots die meedeinen op de golven van zijn filmisch vernuft en op de baren van de improvisatieplot.
Een plot waarin Meryl Streep centraal staat. Als schrijfster van een Pulitzerprijs winnende roman vaart ze van New York naar Engeland om er een literaire prijs in ontvangst te nemen. Houden haar gezelschap: haar neef (Lucas Hedges) die fungeert als een soort privésecretaris en haar jeugdvriendinnen Candice Bergen en Dianne Wiest. Vriendinnen die ze al ongeveer dertig jaar niet heeft gezien. Waarom ze die vriendinnen heeft uitgenodigd is eigenlijk niet duidelijk, daar ze aan boord van het schip eigenlijk haar nieuwste roman wil afwerken/reviseren. Waarom Bergen en Wiest de uitnodiging hebben geaccepteerd is duidelijker: om gratis te kunnen genieten van de luxe van de Queen Mary 2 vaneigenst, maar ook om bij te praten. Bergen wil ook nog een oude rekening vereffenen want ze is ervan overtuigd dat Streeps prijswinnend boek op haar leven is gebaseerd en dat de roman een van de redenen is waarom haar huwelijk met een Texaanse grootgeldhebber destijds op de klippen liep. Eveneens aan boord: Gemma Chan als Streeps vertegenwoordigster bij haar uitgever die hoopt te weten te komen aan welk boek Streep werkt en daarvoor toenadering zoekt tot Hedges.
Genoeg stof om twee uur bij de les te blijven, maar dan wel op voorwaarde dat je vooraf weet dat je geen uitgeklaard verhaal te zien of te horen krijgt. Er is weliswaar een duidelijk afgelijnd einde, maar er zijn heel wat cruciale details die je niet te weten komt. Is dit erg? Neen, want Soderbergh levert eens te meer een film af met een eigen smoel en stem. Het zorgt er hoogstens voor dat je kiest voor een prent waarin de cinematografische caramboles lijken te primeren op een inhoud die je kan afdoen als vacuümloos geneuzel maar waarin voor de diepgravende schattenzoeker best wel stukken levensfilosofie te vinden zijn.
Geen gebrek aan doorploegbare lagen dus in deze ogenschijnlijk eenvoudige brok praatcinema waarmee Soderbergh geen nieuwe fans zal maken, maar een groot deel van zijn oude zeker zal weten te verblijden.
'Let Them All Talk' zal door het trage tempo, het onophoudelijke gebabbel - de titel dekt de lading - en het schijnbaar ontbreken van een echt momentum geen spek voor ieders bek zijn. Wie daar niet om maalt en graag intekent op een masterclass acteren geserveerd op een overvol bord berekende improvisatie mag zich schrap zetten voor een absorberende kijkervaring.
De plot van dit babbelfestijn werd bedacht door gelauwerd kortverhalenschrijfster Deborah Eisenberg, de levenspartner van acteur/schrijver Wallace Shawn. Soderbergh schotelde de cast enkel een aantal volledig uitgeschreven scènes voor en gaf hen daarnaast de zogenaamde back stories van hun personage mee. Naar verluidt was zo’n 70% van het eindresultaat pure improvisatie. Wat er aan te merken is. En wat ook de bedoeling was. Door te weten waar je naartoe gaat, maar niet langs welke weg krijg je vaak scènes te zien die bijna volledig drijven op het acteertalent van de betrokkenen en de kersenpikkende keuzes van de regisseur: daardoor krijgen scènes die vulsel lijken soms meer tijd en aandacht dan scènes die de plot stuwen.
Ook al omdat Soderbergh mee improviseert met zijn camera. Zo goed als de volledige film is opgenomen tijdens een oversteek van de prestigieuze cruise-oceaanlijner Queen Mary 2 in augustus 2019. De acteurs interageren daarbij met echte passagiers, die vaak niet eens wisten dat er opnames aan de gang waren. Soderbergh gebruikte daarvoor compacte opnameapparatuur, zij het niet zo compact als een iPhone waarmee hij eerder 'Unsane' en 'High Flying Bird' opnam. De Queen Mary 2 lijkt wel een personage op zich: Soderbergh gebruikt beelden van alle geledingen van het schip als in afwisselend dromerige en felle kleuren gefilmde shots die meedeinen op de golven van zijn filmisch vernuft en op de baren van de improvisatieplot.
Een plot waarin Meryl Streep centraal staat. Als schrijfster van een Pulitzerprijs winnende roman vaart ze van New York naar Engeland om er een literaire prijs in ontvangst te nemen. Houden haar gezelschap: haar neef (Lucas Hedges) die fungeert als een soort privésecretaris en haar jeugdvriendinnen Candice Bergen en Dianne Wiest. Vriendinnen die ze al ongeveer dertig jaar niet heeft gezien. Waarom ze die vriendinnen heeft uitgenodigd is eigenlijk niet duidelijk, daar ze aan boord van het schip eigenlijk haar nieuwste roman wil afwerken/reviseren. Waarom Bergen en Wiest de uitnodiging hebben geaccepteerd is duidelijker: om gratis te kunnen genieten van de luxe van de Queen Mary 2 vaneigenst, maar ook om bij te praten. Bergen wil ook nog een oude rekening vereffenen want ze is ervan overtuigd dat Streeps prijswinnend boek op haar leven is gebaseerd en dat de roman een van de redenen is waarom haar huwelijk met een Texaanse grootgeldhebber destijds op de klippen liep. Eveneens aan boord: Gemma Chan als Streeps vertegenwoordigster bij haar uitgever die hoopt te weten te komen aan welk boek Streep werkt en daarvoor toenadering zoekt tot Hedges.
Genoeg stof om twee uur bij de les te blijven, maar dan wel op voorwaarde dat je vooraf weet dat je geen uitgeklaard verhaal te zien of te horen krijgt. Er is weliswaar een duidelijk afgelijnd einde, maar er zijn heel wat cruciale details die je niet te weten komt. Is dit erg? Neen, want Soderbergh levert eens te meer een film af met een eigen smoel en stem. Het zorgt er hoogstens voor dat je kiest voor een prent waarin de cinematografische caramboles lijken te primeren op een inhoud die je kan afdoen als vacuümloos geneuzel maar waarin voor de diepgravende schattenzoeker best wel stukken levensfilosofie te vinden zijn.
Geen gebrek aan doorploegbare lagen dus in deze ogenschijnlijk eenvoudige brok praatcinema waarmee Soderbergh geen nieuwe fans zal maken, maar een groot deel van zijn oude zeker zal weten te verblijden.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.