Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
A Quiet Place Part II
Stilletjes – maar zij het toch met het nodige lawaai – trappen we om te beginnen een deur in die al open stond. Als sequel is ‘A Quiet Place Part II’ immers in hetzelfde bedje ziek als vele andere vervolgfilms: wat in de eersteling fris, verrassend en spontaan was komt in de opvolger als moeizaam herhalend over. Weinig verschil dus tussen ‘A Quiet Place’ en deze ‘Part II’. Zelfs de plotstructuur wordt vrij schaamteloos gekopieerd.
Dat er een tweede deel ging komen was wiedes. De eerste had niet echt een einde, eerder een voor interpretatie vatbaar zijnd slotakkoord. En de film bracht wereldwijd meer dan 340 miljoen op. Dan weet zelfs een blinde wichelroedeloper dat een sequel in de sterren staat geschreven. Acteur/scenarist John Krasinski nam ditmaal opnieuw de regiehonneurs waar, al is zijn rol voor de camera ditmaal kleiner. Logisch, daar hij stierf in het vorige deel. Dat hij nu toch even van de partij is komt omdat ‘A Quiet Place Part II’ opent met een flashback. Meteen de beste scène van de film. We krijgen te zien hoe de blinde maar uitstekende horende buitenaardse wezens op aarde verzeilen en hoe de ‘op de vlucht’-maatschappij is ontstaan. Goede punten voor Krasinski die in deze opener een paar pittige schrikmomenten weet in te bouwen.
Na die intro gaat het verhaal gewoon verder waar de stekker er de vorige keer werd uitgetrokken. Evelyn Abbott - Emily Blunt, ook in het echte leven Krasinski’s levenspartner - probeert samen met haar pasgeboren baby, zoon Marcus (Noah Jupe) en doofstomme dochter Regan (Milicent Simmonds) uit de klauwen te blijven van de monsters nadat het hoorapparaat van Regan een afdoend wapen bleek. Lang zijn ze niet alleen: onderweg naar een nieuwe schuilplaats lopen ze een voormalige buurman/kennis tegen het lijf (Cillian Murphy). Met hem aan hun zij doorspartelen ze nogal wat gevaren, en daar horen ook menselijke minkukels bij.
Het scenario ontvouwt zich over verschillende locaties. Terwijl Murphy en Simmonds zich in ‘een nieuwe wereld’ proberen te handhaven, moet de rest van de Abbots nog steeds de monsters van zich afvechten. Krasinski splitst beide verhaallijnen op en laat ze in elkaar overvloeien. Monstergevechten op de ene locatie worden afgewisseld met gebeurtenissen op de andere locatie. Je komt zo wel te weten wat de verschillende personages tegelijkertijd meemaken, maar je krijgt er ook wel een vrij slappe spanningsboog door. Of toch een die niet zo strak is gespannen als zou kunnen. De CGI-monsters zien er nog steeds voortreffelijk uit, maar verrassen doen ze niet: niet alleen omdat we ‘A Quiet Place’ hebben gezien, maar ook nogal wat andere gelijkaardige monster mash titels.
En er komen er nog. ‘A Quiet Place Part III’ is al aangekondigd, en er zijn eveneens plannen voor een spin-off die door Jeff Nichols (‘Mud’, ‘Take Shelter’, ‘Midnight Special’, ‘Loving’) zal worden geschreven en geregisseerd. Hopelijk vinden zowel hij als Krasinski een manier om hun films open te breken uit het keurslijf van de eerste die hier iets teveel als spiegel wordt gebruikt. Los daarvan blijft dit natuurlijk wel potent gemaakte gruwelcinema. Maar in een tijd waarvan we nog niet alles maar toch al veel hebben gezien is het net originaliteit die nog een verschil kan maken. En net daar ontbreekt het hier aan.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.