Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Guilty
Genoeg spreekwoordelijke uitzonderingen om na het doorbomen van bomen te blijven doorbomen, maar bij 'The Guilty' gaat de spreekwoordelijke vlieger dat de bliksem nooit twee keer op dezelfde plaats inslaat wel degelijk op. Kort gezegd: deze Amerikaanse remake haalt het niet bij het Deense origineel 'Den Skyldige' uit 2018.
Dat euvel is uiteraard enkel zichtbaar voor wie die Deense voorganger zag. Niet dat er veel verschil zit tussen beide versies: de plot is gelijk, de setting en personages ook. Hier en daar valt er wel een veramerikaniseerd accent te rapen, maar Antoine Fuqua levert een voor 95 procent identieke film af. De film werd trouwens volledig in coronabubbeltijden opgenomen: Fuqua zat tijdens de opnames zelfs in quarantaine-isolatie en regisseerde de film op elf dagen tijd achter gesloten deuren zonder dat hij fysiek contact had met de acteurs.
De plotscharnier: een geschorste politieagent die in afwachting van zijn proces een helpdeskmedewerker bij een hulpcentrale - in dit geval 911 - is. Jake Gyllenhaal is de getormenteerde pineut van dienst die de binnenkomende telefoontjes eigenlijk enkel maar moet dispatchen naar politie, ziekenhuizen of brandweer maar die zich persoonlijk begint te engageren als hij vanuit een bestelbus een oproep krijgt van een vrouw die door haar man is ontvoerd.
Scenarist Nic Pizzolatto - de bedenker van de politie-anthologiereeks 'True Detective'- volgt braaf de krijtlijnen die door Gustav Möller werden uitgezet en kan je dus net als het origineel moeiteloos zien als een strakke gimmickspielerei. De film speelt zich volledig af in een semigesloten ruimte en behalve een paar figuranten krijg je naast Gyllenhaal niemand te zien. De stemmen aan de andere kant van de lijn - Riley Keough, Peter Sarsgaard, Ethan Hawke - krijgen nooit een gezicht, wat de intensiteit ten goede komt. µ
En toch vonkt 'The Guilty' minder dan 'Den Skyldige'. Een reden hiervoor is dat het origineel soberder en claustrofobischer was, minder gepolijst ook. Een andere reden is nogal ironisch de aanwezigheid van Gyllenhaal. Hij laat als vanouds zijn innerlijke demonen los in een personage dat op het punt staat te exploderen en daar wringt een stuk van de schoen: het is moeilijk om Gyllenhaal los te koppelen van het personage dat hij vertolkt – alsof je meer naar de theoretische kant van het acteren zit te kijken dan naar de praktische uitvoering. In de originele versie had je dat probleem niet, daar Jakob Cedergren een nobele onbekende was voor iedereen die niet met enterhaken vastzat in Deense cinema. Slotsom: wie 'Den Skyldige' niet zag heeft een streepje voor, wie dat wel deed een streepje na.