Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
54 Hours
Echt gebeurd: twee bankovervallers slaan met twee gijzelaars op de vlucht voor de politie, en gijzelen ergens gaandeweg ook nog 32 passagiers op een lijnbus. Waarop de media zich op de zaak stort. En die willen naast foto’s ook live-interviews met de gijzelnemers en gijzelaars. Wat hen lukt. Een van de overvallers begint zelfs de media te manipuleren, terwijl de politie de ene flater na de andere begaat in hun pogingen om de criminelen te stoppen. En daar komen vodden van. En dodelijke slachtoffers. Ziehier de halve notendopsynopsis van ‘Gladbeck’ – op dvd uitgebracht als ’54 Hours’. Een tweedelige Duitse miniserie die dit toch wel larger than life verhaal hapklaar serveert met een speelduur van drie uur. En jawel, een halve notendop, daar de passage met de bus slechts een onderdeel vormt van een verhaal dat te gek is voor woorden.
En echt gebeurd dus. Op 16, 17 en 18 augustus 1988 om precies te zijn. Op drie hete zomerdagen. Zomerdagen waarop bij ons Fat Boys, Stupid Def & Chubby Checker met hun ‘The Twist’ net Tracy Chapmans nochtans meer toepasselijke getitelde ‘Fast Car’ van de nummer 1-notering in de BRT Top 30 hadden verdreven. Toepasselijke titels in de landelijke bioscopen waren toen ‘Deadly Pursuit/Shoot To Kill’ en ‘Maniac Cop’. Maar dit allemaal terzijde.
Niet terzijde is dat overvallers/gijzelnemers Hans-Jürgen Rösner en Dieter Degowski niet aan hun proefstuk toe waren en dus deerlijk werden onderschat door de Duitse politieke en politionele machten. Ze hadden natuurlijk geen 9 mm Colt, 9 mm Sig Sauer en .357 Magnum Smith & Wesson mee om in hun soep te roeren. Dat het zo lang geduurd heeft om dit verhaal te verfilmen - los van of het nu voor het grote of kleine scherm is - is eigenlijk al een klein raadsel. Op het eerste zicht lijkt drie uur zelfs te weinig om de drie dagen ordentelijk te schetsen. Zeker in het begin valt regisseur Kilian Riedhof met de deur in huis zonder de personages ordentelijk uit te tekenen of de situatie helder te schetsen. Al smelt dat euvel als sneeuw voor de zon eens het verhaal uitgroeit tot een nagelbijter van jewelste.
Dus eigenlijk heeft het weinig zin om ‘Gladbeck’ te be- of veroordelen op welke vorm van cinematografische merites. Als factuele en ongetwijfeld hier en daar bijgekleurde reconstructie van een opzienbarend stuk Duitse (misdaad)geschiedenis doet deze miniserie immers perfect wat het moet doen. Je aan het scherm kluisteren dus.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.