Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Freaky (Blu-ray)
Waarschijnlijk is de transformatie van Kevin Spacey in een kat in ‘Nine Lives’ nog altijd een van de meest freaky transformaties ooit in het body swap genre. Maar deze lichaamruilfilm die ‘Freaky’ als titel draagt is ook behoorlijk wacko. De inspiratie ligt duidelijk voor de hand. Ook in de titel. Waar in de Disneyfilm(s) ‘Freaky Friday’ een moeder en dochter van lichaam wisselen is het hier een tiener en een seriemoordenaar die haasje-over en lichaampje-in springen. Zoltar nog aan toe.
Het meisje en de seriemoordenaar ontdekken dat ze 24 uur hebben om de vloek/lichaamswissel ongedaan te maken. Doen ze dat niet, dan blijft de geest van moordenaar Vince Vaughn in het lichaam van Kathryn Newton huizen en vice versa. Vaugh ziet dat wel zitten, maar Newton wil kost wat kost uit Vaughns lichaam. Begrijpelijk. Hoe de switch is gebeurd? Niet meteen de duidelijkste narratieve lijn uit deze film, maar het heeft iets te maken met een vloek die in een antieke dolk verborgen zat.
Geestig/plotrelevant is dat Newton op school niet zo populair is. Haar echte vrienden zijn op een hand te tellen, de rest negeert of kleineert haar. Of doet nog ergere dingen, is het niet meneer Alan Ruck? Eens Vaughn van haar lichaam bezit heeft genomen, maakt ze dan ook met graagte een paar van haar vijanden een kopje kleiner. En dat terwijl Newton zelf alle moeite doet om uit haar Vaughn-verpakking te geraken.
Scenarist-regisseur Christopher Landon – zoon van ‘Little House On The Prairie’ en ‘Bonanza’-acteur Michael Landon – borduurt met ‘Freaky’ verder op het concept van zijn twee ‘Happy Death Day’-films. Een concept dat meestal in komedies wordt gebruikt een draai geven richting tienerhorrorland dus. In ‘Happy Death Day’ was het de time loop, hier dus de body swap. ‘Freaky’ is net als ‘Happy Death Day’ een film die zijn potentieel niet volledig waarmaakt, maar waar wel hopen lol aan te beleven valt. Het kon allemaal nog beter indien de scenario’s wat solider waren, maar wat Landon narratief laat liggen wordt gecompenseerd door de genreleut die hij wel volop benut.
De kans is groot dat zelfs gore honden die hun gruwel en bloedvergieten het liefst zo donker en duister mogelijk hebben overstag gaan voor deze breed de tong en de kaak opentrekkende slashervariante. Zeker omdat Landon er niet voor terugdeinst om die tong en de kaak naast figuurlijk ook letterlijk te fileren tijdens de weinig aan de verbeelding overlatende moordscènes.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.