Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Cruella (Blu-ray)
Bij het Huis van de Muis zijn ze al een hele poos bezig om hun klassieke animatiecatalogus te updaten naar een live action-canon. Dat levert bij momenten oogverblindende (‘The Jungle Book, ‘The Lion King’) of nostalgische (‘Cinderella’, ‘Beauty And The Beast’) cinema op, maar nergens verfrissende. Het is dan ook een fijne vaststelling dat ‘Cruella’ de oude wijn eens een keertje niet in nieuwe zakken opdient. Regisseur Craig Gillespie (‘I, Tonya’) gaat namelijk aan het bottelen met een volledig ander druivensap.
Een bewust slimme zet van Disney of wilden ze zich na de schabouwelijke echte mensen-versie met Glenn Close uit 1996 gewoon niet opnieuw aan dit verhaal verbranden? En dan zwijgen we al helemaal over de sequel vier jaar later. Feit is dat hun aanpak vruchten afwerpt. ‘Cruella’ is geen CGI-geïnduceerde 2.0-versie van ‘101 Dalmatians’ (er zijn amper gevlekte viervoeters te spotten!), wel een uiterst genietbaar origineverhaal dat vertelt hoe de DeVil achter Cruella is komen te staan. Al heette ze eigenlijk eerst Estelle.
Zoals veel beruchte booswichten heeft ook Estelle een getroebleerde jeugd. Als jong kind al heeft ze moeite om haar psychokant te onderdrukken, waarop moederlief besluit dat het tijd is voor een nieuwe start in Londen. De weg naar de grootstad verloopt echter niet zonder slag of stoot. Wanneer haar moeder in onfortuinlijke omstandigheden het leven laat, geeft de ontroostbare Estelle zichzelf de schuld. Al blijft ze niet bij de pakken zitten. Ze vindt twee lotgenoten in de olijke straatdiefjes Jasper en Horace, voor wie ze de gekste vermommingen bij elkaar naait. Haar passie voor design leidt Estelle (Emma Stone) tien jaar later – in de roaring seventies – naar een job als ontwerpster voor de megalomane fashion queen Barones von Hellman (Emma Thompson).
Hoe Estelle precies Cruella wordt en welke eitjes ze allemaal met de barones te pellen heeft… verrassend is het allemaal niet, al gunnen de zwierige mise-en-scène en het hoge verteltempo je nauwelijks de tijd om daar bij stil te staan. Bovendien is ‘Cruella’ net zo wispelturig als zijn hoofdpersonage. Aanvankelijk waan je je in een Oliver Twist-verhaal met een – euh – twist, vervolgens in een crime caper met Ealing-allures en uiteindelijk in het steampunkbroertje van modesatire ‘The Devil Wears Prada’. Dat laatste is trouwens niet zo verwonderlijk, want scenariste Aline Brosh McKenna zat zowel hier als bij de Meryl Streep-komedie achter de tekstverwerker.
Niet altijd even toonvast dus, maar toch gaan de duimen vooral omhoog. Voor de prachtige plaatjes van de Belgische cameraman Nicolas Karakatsanis (‘Rundskop’), de ruim 200 kostuums van Oscarwinnende ontwerpster Jeanny Beavan (‘Mad Max: Fury Road’), de larger than life-vertolkingen van Emma Stone en Emma Thompson en de als een tiet swingende soundtrack boordevol bekende en minder bekende oldiesdeuntjes. Afsluiten doet het entertainende ‘Cruella’ met het zeer toepasselijke ‘Sympathy For The Devil’ van The Rolling Stones. Pleased to meet you, inderdaad. Onze sympathie heb je.
Een bewust slimme zet van Disney of wilden ze zich na de schabouwelijke echte mensen-versie met Glenn Close uit 1996 gewoon niet opnieuw aan dit verhaal verbranden? En dan zwijgen we al helemaal over de sequel vier jaar later. Feit is dat hun aanpak vruchten afwerpt. ‘Cruella’ is geen CGI-geïnduceerde 2.0-versie van ‘101 Dalmatians’ (er zijn amper gevlekte viervoeters te spotten!), wel een uiterst genietbaar origineverhaal dat vertelt hoe de DeVil achter Cruella is komen te staan. Al heette ze eigenlijk eerst Estelle.
Zoals veel beruchte booswichten heeft ook Estelle een getroebleerde jeugd. Als jong kind al heeft ze moeite om haar psychokant te onderdrukken, waarop moederlief besluit dat het tijd is voor een nieuwe start in Londen. De weg naar de grootstad verloopt echter niet zonder slag of stoot. Wanneer haar moeder in onfortuinlijke omstandigheden het leven laat, geeft de ontroostbare Estelle zichzelf de schuld. Al blijft ze niet bij de pakken zitten. Ze vindt twee lotgenoten in de olijke straatdiefjes Jasper en Horace, voor wie ze de gekste vermommingen bij elkaar naait. Haar passie voor design leidt Estelle (Emma Stone) tien jaar later – in de roaring seventies – naar een job als ontwerpster voor de megalomane fashion queen Barones von Hellman (Emma Thompson).
Hoe Estelle precies Cruella wordt en welke eitjes ze allemaal met de barones te pellen heeft… verrassend is het allemaal niet, al gunnen de zwierige mise-en-scène en het hoge verteltempo je nauwelijks de tijd om daar bij stil te staan. Bovendien is ‘Cruella’ net zo wispelturig als zijn hoofdpersonage. Aanvankelijk waan je je in een Oliver Twist-verhaal met een – euh – twist, vervolgens in een crime caper met Ealing-allures en uiteindelijk in het steampunkbroertje van modesatire ‘The Devil Wears Prada’. Dat laatste is trouwens niet zo verwonderlijk, want scenariste Aline Brosh McKenna zat zowel hier als bij de Meryl Streep-komedie achter de tekstverwerker.
Niet altijd even toonvast dus, maar toch gaan de duimen vooral omhoog. Voor de prachtige plaatjes van de Belgische cameraman Nicolas Karakatsanis (‘Rundskop’), de ruim 200 kostuums van Oscarwinnende ontwerpster Jeanny Beavan (‘Mad Max: Fury Road’), de larger than life-vertolkingen van Emma Stone en Emma Thompson en de als een tiet swingende soundtrack boordevol bekende en minder bekende oldiesdeuntjes. Afsluiten doet het entertainende ‘Cruella’ met het zeer toepasselijke ‘Sympathy For The Devil’ van The Rolling Stones. Pleased to meet you, inderdaad. Onze sympathie heb je.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.