Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Lansky
Hij werd de architect van de Amerikaanse georganiseerde misdaad genoemd, maar het zwaarste delict waarvoor hij ooit veroordeeld werd, was illegaal gokken. Slechts twee maanden van zijn leven spendeerde hij achter de tralies en in tegenstelling tot concullega’s als Lucky Luciano, Bugsy Siegel en Al Capone wist hij dat leven zelfs 80 jaar te laten duren. Noem Meyer Lansky dus gerust één van de grootste enigma’s die de Amerikaanse maffia ooit gekend heeft.
Hoewel er rond deze ontegensprekelijk intrigerende figuur in het verleden slechts één verwaarloosbare tv-film werd gemaakt (met de nochtans immer geweldige Richard Dreyfuss in de titelrol), dook Lansky geregeld op als nevenpersonage in historische misdaadfilms als ‘Havana’, ‘Mobsters’ en ‘Bugsy’. Verder baseerde Francis Ford Coppola de iconische Hyman Roth uit ‘The Godfather Part II’ op de geraffineerde zakenman en ook het door Robert De Niro vertolkte hoofdpersonage in ‘Once Upon A Time In America’ ontleende elementen aan Lanksy’s leven. Toch ontbreekt het de maffioso aan een echte biopic. Ook deze nieuwe inzage in zijn rijkelijk gevulde leven zal niet de geschiedenis ingaan als het ultieme portret van de maffiagrondlegger. Regisseur Eytan Rockaway is dan ook bijlange geen Coppola of Scorsese.
Met Harvey Keitel heeft ‘Lansky’ nochtans wel een motor die nooit sputtert. Hij schittert als de oude Lansky, die in de winter van zijn leven – opgejaagd door de FBI, die 300 miljoen verduisterde dollars probeert te lokaliseren – zijn rol in het Amerikaanse misdaadsyndicaat toelicht aan de bankroete journalist David Stone (Sam Worthington). Hun gesprekken zijn de kapstok, via flashbacks komen we meer te weten over Lansky’s rise. Van een echte fall kan je moeilijker spreken – zou het daarom zijn dat een Scorsese er minder brood in ziet?
Aan de vertelstructuur van ‘Lansky’ mankeert niets, maar Rockaway, die samen met zijn broer ook het scenario schreef, maakt de fout om te focussen op twee hoofdpersonages. Lansky is de ster van het verhaal, maar ook David krijgt zijn eigen (sub)plot. En die is op zijn zachtst gezegd niet zo heel interessant en doordrongen van afgezaagde clichés. Het leidt niet alleen de aandacht af van the main attraction, maar het zorgt er ook voor dat de film nooit echt zijn juiste ritme vindt. Dat is vooral jammer voor Keitel, die – net als enkele jaren terug in ‘The Irishman’ – eens te meer bewijst wat voor een geweldige presence hij nog steeds heeft. Helaas onderstreept de film ook waarom het met de carrière van ‘Avatar’-acteur Sam Worthington nooit echt iets geworden is. Boeiende man, helaas niet altijd even boeiende film.
Hoewel er rond deze ontegensprekelijk intrigerende figuur in het verleden slechts één verwaarloosbare tv-film werd gemaakt (met de nochtans immer geweldige Richard Dreyfuss in de titelrol), dook Lansky geregeld op als nevenpersonage in historische misdaadfilms als ‘Havana’, ‘Mobsters’ en ‘Bugsy’. Verder baseerde Francis Ford Coppola de iconische Hyman Roth uit ‘The Godfather Part II’ op de geraffineerde zakenman en ook het door Robert De Niro vertolkte hoofdpersonage in ‘Once Upon A Time In America’ ontleende elementen aan Lanksy’s leven. Toch ontbreekt het de maffioso aan een echte biopic. Ook deze nieuwe inzage in zijn rijkelijk gevulde leven zal niet de geschiedenis ingaan als het ultieme portret van de maffiagrondlegger. Regisseur Eytan Rockaway is dan ook bijlange geen Coppola of Scorsese.
Met Harvey Keitel heeft ‘Lansky’ nochtans wel een motor die nooit sputtert. Hij schittert als de oude Lansky, die in de winter van zijn leven – opgejaagd door de FBI, die 300 miljoen verduisterde dollars probeert te lokaliseren – zijn rol in het Amerikaanse misdaadsyndicaat toelicht aan de bankroete journalist David Stone (Sam Worthington). Hun gesprekken zijn de kapstok, via flashbacks komen we meer te weten over Lansky’s rise. Van een echte fall kan je moeilijker spreken – zou het daarom zijn dat een Scorsese er minder brood in ziet?
Aan de vertelstructuur van ‘Lansky’ mankeert niets, maar Rockaway, die samen met zijn broer ook het scenario schreef, maakt de fout om te focussen op twee hoofdpersonages. Lansky is de ster van het verhaal, maar ook David krijgt zijn eigen (sub)plot. En die is op zijn zachtst gezegd niet zo heel interessant en doordrongen van afgezaagde clichés. Het leidt niet alleen de aandacht af van the main attraction, maar het zorgt er ook voor dat de film nooit echt zijn juiste ritme vindt. Dat is vooral jammer voor Keitel, die – net als enkele jaren terug in ‘The Irishman’ – eens te meer bewijst wat voor een geweldige presence hij nog steeds heeft. Helaas onderstreept de film ook waarom het met de carrière van ‘Avatar’-acteur Sam Worthington nooit echt iets geworden is. Boeiende man, helaas niet altijd even boeiende film.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.