Verwonderlijk is het niet dat deze film vooraleer op Netflix in wereldwijde streamingroulatie te gaan ook even de enterhaken in de pluchen grotewittedoekzalen mocht slaan. Met Ryan Gosling en Chris Evans als trekpleister krijg je wel een paar zetels gevuld, en dan komen regisseurs en scenaristen Joe en Anthony Russo ook nog eens uit de Marvelstal. Ook daar win je zieltjes mee. Al is er deze keer in geen velden, wegen of beekoverspanningen een superheld te bespeuren: 'The Gray Man' is een spionagethriller die de mosterd haalt bij illustere heren als James Bond en Jason Bourne. Een JB-film dus. Al zal de echte reden voor de bioscoopaperitiefintrede van 'The Gray Man' ontegensprekelijk het prijskaartje van 200 miljoen dollar zijn: met zo’n investering ga je best zo breed mogelijk de boer op.
'The Gray Man' is de verfilming van een in 2009 verschenen spionageroman van Mark Greaney, en dat boek was de start voor een langlopende reeks met de grijze man op het voorplan. Op het moment dat de filmversie op grote en kleine schermen te zien was telde die reeks al 11 titels. En de filmrechten waren al meteen heet in Hollywood: een eerste poging om een film uit het boek te puren was er al in 2011 met James Gray als potentieel regisseur en Brad Pitt in de hoofdrol. In 2016 probeerde Christopher McQuarrie licht in de grijze duisternis te brengen met Charlize Theron aan boord. Maar dat was dus beide keren njet en noppes.
Met vers geld van Netflix en de betrokkenheid van de Russobroers kwam de verfilming er uiteindelijk wel. De Russo’s moesten niet ver zoeken naar de geschikte man om de hoofdrol te spelen: Captain America Hemzelve. Maar Chris Evans liet weten meer geïnteresseerd te zijn in de rol van de slechterik. Een keuze die de Russo’s respecteerden en Evans mocht zich meteen ook voorzien van een schurkensnorretje. Die onder de neus van een door de CIA ingehuurde sadistische huurmoordenaar staat die overheidsklusjes opknapt waar de CIA niet openlijk zijn handen wil aan branden. Zoals het opsporen en elimineren van de leden van een Special Ops-sectie binnen de CIA waar Ryan Gosling deel van uitmaakt. Een sectie die in het leven werd geroepen door Billy Bob Thornton en uit leden met een crimineel verleden bestaat. Als die ontdekken dat de deputy director of operations niet zuiver op de graat is, beveelt die DDO dan ook de onmiddellijke executie van Gosling die in het bezit is van een USB-stick met daarop het bewijs van die malafide daden.
De jacht van Evans op Gosling globetrot over verschillende continenten, en dat verklaart meteen een deel van de hoge productiekost. Doen dat ook: een amalgaam aan CGI-effecten want de Russo’s filmen heel wat van de actiesegmenten zoals ze ook de actie in hun Marvelfilms belichtten: met iets teveel visuele overkill dus. Een uitzondering is gemaakt voor een lange en overzichtelijker in beeld gebrachte shoot-out in de straten van Wenen waar de JB-factor overheerst op die van 'The Avengers'.
Actieliefhebbers krijgen de spreekwoordelijke waar voor hun geld, maar moeten het wel stellen met een lauw script dat nooit op stoom geraakt. De karakterinkleuring door zowel Gosling als Evans is flets en de pogingen om hun personages diepgang mee te geven blijken een maat voor niets. Evans amuseert zich weliswaar met het zo vilein mogelijk inkleuren van zijn personage maar kan daarbij het karikaturale niet vermijden. En Gosling vindt ook geen existentialisme om de titelman adrenaline of stamina mee te geven. Nog slechter gesteld is het met de man achter de knoppen: de uit de Netflixhit 'Bridgerton' overgehevelde Regé-Jean Page oogt als grommende misnoegde CIA-bobo even gevaarlijk als een gesmolten ijsje op een bewolke pinksterdag.
Het rommelt dus wat aan de narratieve zijde van 'The Gray Man' en dat gerommel is meteen dé reden waarom de film zich niet aan de grauwe middelmaat weet te onttrekken, het exhaustieve budget en de continu in beweging zijnde beeldenstroom ten spijt. Al weerhield er dat Netflix niet van om quasi meteen na de première het licht op groen te zetten voor de enigszins te verwachten volgende delen in de reeks. Het financiële ijzer smeden terwijl de dollars heet zijn: de Hollywoodsmidse weet op dat vlak slechts zelden te verbazen of te verrassen.