Zoeken

Drive My Car

  • Cinevision.be/nl quoteert Drive My Car met een 3/5
  • Regisseur: Ryusuke Hamaguchi
  • Cast: Hidetoshi Nishijima , Toko Miura, Masaki Okada, Reika Kirishima
  • Genre: Drama
  • Duur: 171 minuten
  • Releasedatum DVD: 13-07-2022
  • Distributeur DVD: September Film
Bekijk de cover van de film "Drive My Car"

En de chouchou-arthouseaward voor 2022 gaat naar … Ryusuke Hamaguchi. Als hij nog plaats heeft op de schoorsteenmantel tenminste, daar hij eerder al dankwoorden mocht ventileren voor onder meer drie prijzen in Cannes, de Academy Award voor best international feature film en de Golden Globe Award voor best foreign language film.

Onder meer zijn de sleutelwoorden daar hij met 'Drive My Car' eigenlijk zowat overal in de filmprijzen viel waar er in te vallen was. Het zorgde er meteen ook voor dat Hamaguchi niet langer enkel sant was in zijn thuisland: naast 'Drive My Car' werden het ook uit 2021 stammende 'Wheel Of Fortune And Fantasy' en het in Japan reeds in 2018 uitgebrachte 'Asako I & II' inmiddels internationaal uit de verpakking gehaald.

Nochtans is 'Drive My Car' op het eerste zicht niet de meest voor de hand liggende film om wereldwijd op grote schaal zieltjes te winnen. Dit is immers een bijna drie uur durende trage en praatgrage karakterstudie over contemplatie en verlies. En dan nog een die zich grosso modo voor de helft in het theater en voor de helft in een rode Saab 900 afspeelt.

'Drive My Car' heeft literaire roots en is een vrije interpretatie van Haruki Murakamis gelijknamige kortverhaal uit 2014. Dat telde amper veertig pagina’s en maakt deel uit van zijn bundel 'Men Without Women', een leentjebuurtitel van Ernest Hemingway die in 1927 ook een bundel kortverhalen publiceerde onder die titel. Al beperken Hamaguchi en coscenarist Takamase Oe zich niet enkel tot dat ene verhaal: ze incorporeren ook elementen uit de verhalen 'Scheherazade' en 'Kino' uit Murakamis zelfde bundel. Waardoor 'Drive My Car' naast een langspeler eigenlijk ook een anthologiefilm is, zij het er dan wel een die de drie bronverhalen niet duidelijk aflijnt maar kris kras door elkaar laat lopen. En daarnaast smokkelt Hamaguchi ook zaken binnen die meer uit zijn eigen wereld dan die van Murakami komen. Meer dan een bord vol dus, deze adaptatie.

De wagen waarvan sprake in de titel is de reeds hogervermelde knalrode Saab 900 die al ettelijke jaren toebehoort aan theateracteur en -regisseur Yusuke Kafuku (Hidetoshi Nishijima). Twee jaar na de onfortuinlijke dood van zijn echtgenote Oto aan de gevolgen van een hersenbloeding is het zelfs bijna evenzeer een relikwie dan een voertuig, daar hij in de auto via een cassettebandje onafgebroken naar de stem van zijn gestorven vrouw luistert die de tekst van Chekhovs toneelstuk 'Uncle Vanya' voorleest. Dat deed ze niet zonder reden: Yusuke acteerde regelmatig in het stuk en hij mag als gastregisseur het stuk zelfs regisseren voor een prominent toneelgezelschap in Hiroshima. Wat hem in contact brengt met de vierentwintigjarige Misaki (Toko Miura) die hem door het toneelgezelschap als chauffeur is toegewezen. Het is hem immers niet toegestaan om zelf met een wagen te rijden zolang hij voor het theatergezelschap werkt. De productie van 'Uncle Vayna' en de zich langzaam ontwikkelende vertrouwensrelatie tussen hem en Misaki brengen hem terug dichter bij zijn niet-verwerkte verlies. Nog meer zo als een van de acteurs die auditie doet voor het stuk een van de minnaars van zijn overleden echtgenote blijkt te zijn.

Genoeg stof voor diepmenselijke confrontaties dus, maar Hamaguchi is niet de man van de grote gebaren. Hoe kleinschaliger hij gaat, hoe dieper hij snijdt met zijn precisiescalpel. Bijna drie uur lang krijg je de kans om de psyche van Yusuke te doorgronden langs een trefzeker in beeld gebracht roadmovielandschap dat deze studie over essentiële levensvragen van een dromerig-poëtische onderstroom voorziet. Met gefocuste scènes die heel wat ademruimte krijgen binnen dit breed getrokken canvas. Zozeer zelfs dat je je de vraag kan stellen of de gevoelswaarde niet anders zou aanvoelen binnen de contouren van een meer gangbare speelduur.

'Drive My Car' biedt naast een dissectie van de menselijke slagkracht ook een kijk op het creatieve maakproces der dingen: verhalen die ontstaan uit een erotische roes gaan hand in hand met een multitalenadaptatie van Chekhovs existentiële karakterstuk dat voor het eerst in 1899 werd opgevoerd. Wie bekend is met de scharnieren van dat stuk heeft ongetwijfeld een neuslengte voorsprong bij deze 'Drive My Car' want uiteraard zullen er wel ettelijke parallellen te trekken zijn tussen het eigenlijke stuk en de uitvergroting naar wat zich buiten het stuk afspeelt.

De kans dat 'Drive My Car' je trouwens drie uur lang bij de lurven zal vatten is klein. Het is zelfs plausibel dat je ergens onderweg zin hebt om even de vluchtstrook te frequenteren of de afstandsbediening binnen reikafstand te schuiven. Maar wees een aanhouder en win: achter de soms met banaliteiten flirtende lethargie en de niet altijd aan blasé ontsnappende karakterwolken schijnt uiteindelijk wel degelijk de zon als je binnen de eigengereide cadans het bekorend ritme naar waarde weet te filteren.   

Alex De Rouck

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray