Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Een mens kiest veel in zijn leven. Maar niet de naam waarmee hij wordt geboren. Het achterste deel daarvan ligt vast door voorouderlijke geschiedenis, en de voornaam hangt af van de goodwill van vader, moeder of eerlijke vinder, al dan niet in een vondelingenschuif. Wat dan ook weer een gevolg kan hebben op een familienaam die door adoptie kan veranderen en … maar genoeg niets ter zake doende inleidingsbrij.

Of bijna niets ter zake doend, daar er een brugje is naar de familienaam van de scenarist die zowaar bijna profetisch lijkt afgaand op het rammelende resultaat van deze 'Samaritan'. Want Bragi F. Schut … daar staat hij hier wel voor ja. Dit superheldenverhaal - er kan er altijd nog wel eentje bij - werd door Schut eerst uitgewerkt als comic - het eerste deel verscheen in 2014 - vooraleer hij het in scenariovorm goot.

In het kort, en zoals je het ook grosso modo te horen krijgt tijdens de beginminuten van de film … de groezelige grootstad Granite City was ooit het strijdtoneel van twee broers met superheldenkrachten. Verenigd na de moord op hun ouders vocht de eerste broer - Samaritan - voor het goede, en de tweede - Nemesis - voor het slechte. Tijdens een finaal gevecht tussen de twee kwam Nemesis om het leven en de overlevering wil dat Samaritan zich anoniem heeft teruggetrokken. In Granite City zijn er velen die hopen dat hij ooit terugkomt om de stad te zuiveren van de misdaad die er - naast de armoede - nog welig tiert.

Een inhaker die naar een intrige leidt die nergens een interessante plotvuist weet te maken. Tenzij je gecharmeerd bent door de wijsheid die Sylvester Stallone aan het eind poneert: goed en slecht komen allemaal uit hetzelfde hart. Stalllone? Jawel, want hij mag hier de hoofdrol vertolken van de Samaritaan in retraite die anoniem door het leven gaat als vuilnisman maar zich verplicht ziet om terug in actie te schieten wanneer zijn overbuurjongen zijn geheim ontdekt en wanneer de plaatselijke misdaadbende met een aanslag op een krachtcentrale de stad definitief wil ontwrichten en daarbij ook nog eens de hamer en het masker van Nemesis weet terug te vinden in de hoop zo diens terreur te kunnen recycleren bij het prediken van pure anarchie. En dat allemaal in een en dezelfde zin.

Eerlijk is eerlijk: Stallone doet zijn best om wat leven in het geheel te krijgen als door het leven slabakkende eenzaat met een getrimde grijze baard en een beaniepotske, maar ook hij kan de meubelen niet repareren. Laat staan redden. De relatie met de knaap vonkt nergens, Pilou Asbaek is een clichématige slechterik en een overdaad aan CGI zuigt alle leven uit de actiezijde. Kan best zijn dat er hier ergens een vonken en vuur gevende spielerei in zit, maar er uitkomen doet ze niet. Vermoeiend kijkvoer dus, en dat terwijl Julius Avery’s vorige film - het zombies in de tweede wereldoorlog-avontuur 'Overlord' - wel djollie goed fun wist te brengen.  

Alex De Rouck