Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Holy Spider
Laat je niet misleiden door zijn conventionele ‘van A naar B’-structuur: in het genre van de serial killer thriller is ‘Holy Spider’ wel degelijk een buitenbeentje. Regisseur Ali Abbasi (‘Gräns’) liet zich inspireren door het waargebeurde verhaal van Saeed Hanaei, die tussen 2000 en 2001 zestien sekswerkers vermoordde in de Iraanse stad Mashhad. Heel vroeg in de film kennen we al de identiteit van de moordenaar. Abbasi staat dan ook minder stil bij de zoektocht naar deze Iraanse Jack The Ripper dan bij de idolatrie die zijn daden opwekken in de conservatieve misogyne samenleving.
Meer Asghar Farhadi dan David Fincher dus, al knikt die laatste ongetwijfeld goedkeurend bij het onbehaaglijke en vaak nagelbijtend spannende eerste uur, waarin Saeed de ene prostitué na de andere naar het aards paradijs begeleidt. Hoewel zijn modus operandi steeds dezelfde is – hij wurgt zijn slachtoffers met hun hoofddoek, preferabel alvorens ze die hebben kunnen uittrekken – doen deze schromeloos brutaal ingeblikte moorden nooit eentonig aan. De onbehaaglijke soundtrack kleurt de nachten bovendien een stuk donkerder.
Tegenover die suspense staat een complex portret van een doodnormale man, een trouwe echtgenoot en toegewijde vader van drie kinderen. Deze Mohammed Modaal wordt gedreven door een heilige missie om de straten rein te houden. Hij beschouwt het als een alternatieve manier om zijn stempel te drukken omdat hij, tot zijn eigen teleurstelling, nooit echt een martelaar is kunnen zijn tijdens de Eerste Golfoorlog. Hij handelt vanuit een gevoel van morele superioriteit – wat extra pijnlijk naar boven komt tijdens de epiloog. We volgen immers ook nog het proces waarin hij voor zijn daden terechtstaat. Abbasi is daarin bijzonder kritisch voor zijn thuisland, maar schuwt tegelijk de wrange en gitzwarte humor niet.
Mehdi Bajestani is grandioos als Saeed, maar hij krijgt gepast weerwerk van Zar Amir-Ebrahimi, die voor haar vertolking in Cannes de prijs voor Beste Actrice kreeg. Ze vertolkt de rol van (de volledig fictieve) onderzoeksjournaliste Rahimi, het moreel kompas van de film die door het passieve spel van de politie geen andere optie ziet dan zelf undercover te gaan om Saeed te ontmaskeren. Je zou dit een simplistisch plotmechanisme kunnen noemen, maar ergens past het wel. Saeed is zelf weinig meer dan een amateur. Of hoe moeilijk kan het eigenlijk zijn om iemand te klissen die zijn slachtoffers zonder uitzondering op dezelfde plaats oppikt en hun lichamen vervolgens op dezelfde plaats achterlaat?
‘Holy Spider’ haalt zijn mosterd bij feiten van twintig jaar geleden, maar voelt brandend actueel. De recente protesten tonen aan dat het met de vrouwenrechten in Iran nog altijd armoedig gesteld is en ook Rahimi mag dat op geregelde tijdstippen ondervinden. Abbasi probeerde de film in Iran zelf te draaien, maar dit bleek een te riskante onderneming, waardoor uitgeweken werd naar Jordanië. Het eindproduct – met zijn grafische seks- en geweldscènes én kritiek op de overheid – zal er allicht ook niet snel in een bioscoop te zien zijn.
Meer Asghar Farhadi dan David Fincher dus, al knikt die laatste ongetwijfeld goedkeurend bij het onbehaaglijke en vaak nagelbijtend spannende eerste uur, waarin Saeed de ene prostitué na de andere naar het aards paradijs begeleidt. Hoewel zijn modus operandi steeds dezelfde is – hij wurgt zijn slachtoffers met hun hoofddoek, preferabel alvorens ze die hebben kunnen uittrekken – doen deze schromeloos brutaal ingeblikte moorden nooit eentonig aan. De onbehaaglijke soundtrack kleurt de nachten bovendien een stuk donkerder.
Tegenover die suspense staat een complex portret van een doodnormale man, een trouwe echtgenoot en toegewijde vader van drie kinderen. Deze Mohammed Modaal wordt gedreven door een heilige missie om de straten rein te houden. Hij beschouwt het als een alternatieve manier om zijn stempel te drukken omdat hij, tot zijn eigen teleurstelling, nooit echt een martelaar is kunnen zijn tijdens de Eerste Golfoorlog. Hij handelt vanuit een gevoel van morele superioriteit – wat extra pijnlijk naar boven komt tijdens de epiloog. We volgen immers ook nog het proces waarin hij voor zijn daden terechtstaat. Abbasi is daarin bijzonder kritisch voor zijn thuisland, maar schuwt tegelijk de wrange en gitzwarte humor niet.
Mehdi Bajestani is grandioos als Saeed, maar hij krijgt gepast weerwerk van Zar Amir-Ebrahimi, die voor haar vertolking in Cannes de prijs voor Beste Actrice kreeg. Ze vertolkt de rol van (de volledig fictieve) onderzoeksjournaliste Rahimi, het moreel kompas van de film die door het passieve spel van de politie geen andere optie ziet dan zelf undercover te gaan om Saeed te ontmaskeren. Je zou dit een simplistisch plotmechanisme kunnen noemen, maar ergens past het wel. Saeed is zelf weinig meer dan een amateur. Of hoe moeilijk kan het eigenlijk zijn om iemand te klissen die zijn slachtoffers zonder uitzondering op dezelfde plaats oppikt en hun lichamen vervolgens op dezelfde plaats achterlaat?
‘Holy Spider’ haalt zijn mosterd bij feiten van twintig jaar geleden, maar voelt brandend actueel. De recente protesten tonen aan dat het met de vrouwenrechten in Iran nog altijd armoedig gesteld is en ook Rahimi mag dat op geregelde tijdstippen ondervinden. Abbasi probeerde de film in Iran zelf te draaien, maar dit bleek een te riskante onderneming, waardoor uitgeweken werd naar Jordanië. Het eindproduct – met zijn grafische seks- en geweldscènes én kritiek op de overheid – zal er allicht ook niet snel in een bioscoop te zien zijn.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.