Veel frappante zaken in 'The Good Nurse'. Zoals het feit dat verpleger Charles Cullen tussen 1988 en 2003 heel wat patiënten in verschillende ziekenhuizen in New Jersey en Pennsylvania ombracht door hen een dodelijke dosis toe te dienen. En heel wat is heel wat: Cullen heeft het zelf over veertig, negenentwintig daarvan zijn bewezen, maar het kunnen er dus ook ettelijke honderden geweest zijn. Het waren er in elk geval genoeg om hem tot het einde zijner dagen achter tralies te doen belanden.
Nog frappanter: dat vrijwel alle ziekenhuizen waar Cullen werkte een vermoeden hadden van zijn daden, maar dat geen enkele van hen zich geroepen voelde om ruchtbaarheid aan de verdachte overlijdens te geven, wat hem carte blanche gaf om steeds weer in nieuwe ziekenhuizen toe te slaan. En ook frappant: dat deze dubbele dosis frappantheid geen frappante film oplevert. Want afgaand op de toch wel straffe materie is 'The Good Nurse' helaas geen straffe film.
Bronmateriaal is het in 2013 verschenen non-fictieboek 'The Good Nurse: A True Story Of Medicine, Madness And Murder' van journalist Charles Graeber. Een boek dat werd geconstrueerd rond interviews, politietapes, interviews met Cullen zelf en ook rond getuigenissen van verpleegster Amy Loughren, een verpleegster uit het Somerset Medical Center die goed met hem bevriend geraakte en later de politie hielp bij het verzamelen van bewijsmateriaal nadat ze zelf genoeg aanwijzingen had dat Cullen niet zuiver op de graat was. De reden waarom Cullen gevaarlijke medicijnencocktails in de IV-zakken spoot: naar eigen zeggen om doodzieke mensen uit hun lijden te verlossen, al zouden sommige van zijn slachtoffers helemaal niet terminaal zijn geweest. In de film wordt er zelfs geen reden gegeven.
'The Good Nurse' concentreert zich voor het overgrote deel op de relatie tussen Cullen (Eddie Redmayne) en Loughren (Jessica Chastain). Zozeer zelfs, dat het een hele tijd duurt vooraleer de eigenlijke true crime plot start. Ook de gezondheidsproblemen van Loughren nemen een fikse hap uit de speelduur. De Deense regisseur Tobias Lindholm – die met 'A Hijacking 'en 'A War' al eerder factuele (re)constructies bracht – brengt het allemaal sober in beeld maar krijgt de efficiëntie maar zelden echt op het scherpst van de zweetsnee. Al komt de film langzaamaan toch op stoom, zeker tijdens de scènes die echt met het onderzoek naar de moorden te maken hebben en naar de arrestatie van Cullen leiden.
Wie wil kan ook even documentairegewijs gaan vergelijken, daar het verhaal van Cullen ook al twee keer met pratende hoofden werd gebracht: in 2020 door het Britse Sky Crime en in 2022 door Netflix die met hun docu 'Capturing The Killer Nurse' meteen een double bill met deze 'The Good Nurse' in de aanbieding heeft.
Alex De Rouck
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.