Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Bodies Bodies Bodies
Zij die enkel aanschuiven bij de maaltijd van een horrorheer als de gerechten bij elkaar zijn gebonden met een maatschappijkritische saus mogen bestek halen bij Halina Reijns 'Bodies Bodies Bodies'. En het woord horrorheer vervangen door horrordame. Het is trouwens ook in de scriptafdeling al vrouw wat de klok slaat, wat meteen ook grotendeels en waarschijnlijk zelfs volledig de opvallend feminiene invalshoek van deze prent verklaart. En misschien ook wel waarom de twee mannelijke personages als eerste het loodje leggen.
'Bodies Bodies Bodies' kan je catalogeren als horrorfilm, al is het eerder een met horrortropen getooide satire dan een volbloed slasher. In die optiek heeft het au fond meer gemeen met een spelletje 'Cluedo' of een moordlabyrint van Agatha Christie dan met de machetekunsten van Jason Voorhees of de fileerfratsen van Ghostface.
Alles speelt zich af in een rijkeluishuis waar tijdens de afwezigheid van de heer en dame des huizes hun zoon een hurricane party organiseert: sloten drank en goten drugs zijn aanwezig in afwachting van een aangekondigde nachtelijke storm waar iedereen van de aanwezige jeugdige menskes eens goed op uit de bol wil gaan. De aankomst van de afgekickte Sophie (Amandla Stenberg) en haar nieuwe en kersverse vriendin Bee (Borat-dochter Maria Bakalova) zet de onderlinge verstandhoudingen al direct scherper dan scherp. Scherp is ook de doorgesneden keel-snede waarmee de zoon des huizes zieltogend wordt teruggevonden. En het wordt allemaal nog scherper als de orkaan – of de manipulerende moordenaar van dienst – het volledige huis ook zonder elektriciteit zet.
'Bodies Bodies Bodies' neemt de Generatie Z in het vizier en op de korrel. Hun drang naar continu onlineleven extrapolerend naar rijkdom van thuis uit, door een podcast, door het influencen en zo van die dingen. Reijn vond zeven zich sterk inlevende jonge vertolkers om het allemaal zo 2022-geloofwaardig mogelijk in te kleuren. Wat ervoor zorgt dat je best wel negentig minuten wil meegaan in hun zoektocht naar de verborgen moordenaar. Bovendien maakt Reijn de whodunitplot netjes aanschouwelijk binnen de huis clos van de villa waar ze afwisselend speelt met duisternis en felle neonschakeringen.
Feit blijft dat er weinig vlees aan de personages en hun problemen hangt, en verhaallijnen rond sociale media-wanen van de dag en andere snaptierlantijnen maken dat het je eigenlijk niet zoveel kan schelen wie het loodje legt en waarom. Ook al niet omdat de satire eigenlijk al bij al nogal braaf is en zich af en toe dreigt te vergalopperen als veredelde soap. Wat maakt dat 'Bodies Bodies Bodies' – zeker gezien de twist in de staart – zowel finisht als een geinige whodunitvariante en als een ‘was het dat maar’-bespiegeling. Genoeg momenten om je bij de les te houden, maar aan de eindstreep uiteindelijk toch te tweestoelerig om hetzij als komedie hetzij als thriller echt een substantiële overwinningsvuist te kunnen maken.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.