Sinds zijn uit 2017 stammende 'The Nile Hilton Incident' was cineast Tarik Saleh persona non grata in Egypte - het geboorteland van zijn vader. Dat weerhield er hem gelukkig niet van om potent filmvoer af te leveren. Met de nodige steun van Europese geldschieters en vooral van die uit Zweden - zijn eigen geboorteland. Gas terugnemen deed hij ook niet: zijn vijfde langspeler 'Cairo Conspiracy' - ook bekend onder de titel 'Boy From Heaven' is een politiek geladen en beladen prent die zich pitchgewijs vlot en compact laat omschrijven als John Le Carré in Egypte. Al kan de aandachtige of belezen kijker er ook flarden van Umberto Eco’s 'The Name Of The Rose' in ontwaren.
Ankerplaats is de in Caïro gevestigde Al-Azhar universiteit. Niet alleen de oudste universiteit van Egypte, maar ook een van de oudste aardbolwijd tout court met bouwjaren ergens rond het duizendste jaar volgens de door De Druivelaar gevolgde kalendertelling. De universiteit is verbonden met de Al-Azhar moskee en geldt al eeuwenlang als dé plaats om je onder te dompelen in de leer van de Islam en Arabische schriftuur. En is aanvullend dus ook een ideale locatie voor een thriller met moord en spionage op het voorplan.
De nagelbijtmachinatie schiet in gang na het overlijden van de imam van de universiteit. Geen gebrek aan gegadigden om de man op te volgen, en de Egyptische regering is vastbesloten ervoor te zorgen dat hun geprefereerde kandidaat de nieuwe leider wordt - ook al is er in principe een strikte scheiding tussen de universiteit, de moskee en de staat. Maar dat principe wordt overboord gegooid wanneer de Egyptische staatsveiligheid - door Saleh even schimmig voorgesteld als de CIA in eender welke Amerikaanse spionagethriller - in de universiteit infiltreert. Nadat ze zich eerst ontdaan hebben van hun vorige mol, zetten ze hun geld en vertrouwen op de onschuldige en op het eerste zicht naïeve kersverse student en visserszoon Adam (Tawfeek Barhom) om hen al wielend en dealend cruciale informatie door te spelen. En dat is uiteraard niet zonder gevaar voor Adams eigen vege en jonge lijf.
'Cairo Conspiracy' opnemen in de echte Al-Azhar universiteit was er uiteraard niet bij, maar Saleh en zijn ploeg vonden een waardig locatiesubstituut in de imposante Soleimanmoskee in Istanbul. Waardoor alles er netjes authentiek uitziet en lekker besloten claustrofobisch aanvoelt wanneer de plot zich wentelt rond verraderlijke minaretten en kronkelende gangen. Wentelt mee: een als een wilde jarenzeventighippie uitgedoste Fares Fares als presidentiële vazal die beseft dat hij ook maar een pop aan een touwtje is en daardoor de grens met zijn eigen loyaliteiten zal moeten zien te overstijgen indien hij Adam zonder kleerscheuren uit het spinnenweb wil krijgen.
Een film dus om er het koppeke bij te houden zoals dat heet. Maar zelfs als je hier en daar de politieke en religieuze connotaties even van de flipchart ziet glijden, weet Saleh je bij de les te houden door langzaam maar zeker de duim- en teenschroeven aan te draaien. Om het met de wijze woorden van Calimero te zeggen: en zo hoort het ook.
Kortom: 'Cairo Conspiracy' scoort goede punten als strak geregisseerde en intelligente spionagethriller met genoeg glad ijs en dubbele bodems in de aanbieding om je twee uur netjes in de banvloek van de cinema te slaan. En je hoeft voor het zingen niet eens de moskee uit.
Peter Janssens
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.