Indien de erfgenamen van het merk Agatha Christie ook geld zouden krijgen voor werken die niets met Christie te maken hebben, maar er duidelijk wel hun inspiratie haalden, dan waren ze nog rijker dan ze nu al zijn. Want rijk zijn ze hoor, getuige de scheepsladingen herdrukken in alle mogelijke talen, verfilmingen, verstrippingen en vertarotkaartingen die elk jaar de wijde wereld worden ingestuurd. Een instituut als dat van de queen of mystery laat je natuurlijk niet zomaar verwateren.
Maar Christie look-a-likes en read-a-likes zijn uiteraard niet schatplichtig aan Agatha’s erfgenamen. Meteen een reden waarom er ook daar geen tekort aan is. Niet dat alle a-likes even sterk zijn als wat Rian Johnson dusver deed met zijn Poirot-knipoog Benoit Blanc. Deze als ‘een Miranda Green mysterie’ aangekondigde whodunit van Stephen Shimek bijvoorbeeld haalt het daar bij lange na niet bij. En ook niet bij Christies eigen moordmysteries trouwens. Edoch, soms is halve kracht op zich voldoende om toch tot het eind bij de les te blijven.
Filmisch mag deze 'Invitation To A Murder' dan wel geen enkele rimpeling veroorzaken, wie fan is van Christie-afgeleiden kan zonder schroom mee aanschuiven aan de gisfeestdis. Christie wordt trouwens met naam en toenaam vermeld in deze prent. Protagoniste en bloemenverkoopster Miranda Green (Mischa Barton) verslindt immers Christies Hercule Poirot-boeken omdat ze er zelf ook van droomt om moord- en andere mysteries op te lossen, al dan niet in dienst van Scotland Yard. Groot is dan ook haar verbazing als ze plots een uitnodiging krijgt van een op een afgelegen eiland wonende rijke zakenman voor een weekend op zijn landgoed. Ze is niet de enige die zo’n uitnodiging ontvangt: op de trein ontmoet ze vijf elkaar niet kennende zielen die allemaal op weg zijn naar het landhuis. Green detecteert al meteen dat er een uitnodiging te veel is verstuurd, maar het echte speurwerk openbaart zich op het landgoed van de rijke (én afwezige) luis wanneer blijkt dat iemand van de genodigden – of misschien iemand van het huispersoneel daar – een moordenaar is. En ja, daar komen brokken van.
Wie oh wie is de snoodaard en waarom oh waarom: een vraag die Green ragfijn beantwoord. Al zie je best het feit dat ze het mysterie ontrafelt omdat iemand anders haar letterlijk zegt waar ze de cruciale bewijsstukken kan vinden ietwat door de vingers. 'Invitation To A Murder' zal je hersenen niet doen kraken en je cinematografische vingerspitsengevoel niet masseren, maar wie graag de reflectie van Agatha Christie-bespiegelingen opvangt zal zich zeker niet in de maling genomen voelen.
En de kans zit er dus in dat er nog Miranda Green-avonturen volgen: al zal dat in hoofdzaak afhangen van het aantal streams en digitale of fysieke (huur)aankopen die deze prent achter zijn titel weet te schrijven. Elementaire economie, zou ene meneer Holmes zeggen.
Alex De Rouck
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.