Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het is ongelooflijk dat Jackie Chan en Jet Li nooit eerder samen voor de camera stonden. Ze zijn afkomstig uit dezelfde contreien, worden geroemd omwille van hun martial arts kwaliteiten en hebben doorheen de jaren een haperend Engels ontwikkeld waartegenover zelfs Arnie’s legendarische tongval als Algemeen Beschaafd Engels klinkt. Chan en Li zijn in feite twee weerszijden van dezelfde medaille. Hun roots verbindt hen, maar het type film waarin ze opduiken, verschilt. Bij Jet Li is het doorgaans bittere ernst, terwijl er bij zijn vechtbroeder al wel eens gelachen mag worden.

Ideaal dus om de twee tegenover (en ook naast) elkaar te zetten, moet Amerikaans kinderfilmer Rob Minkoff (‘The Lion King’, ‘Stuart Little’, ‘The Haunted Mansion’) gedacht hebben toen hij ze castte in ‘The Forbidden Kingdom’. Maar veel meer dan een straffe marketingtruc - dit is een casting à la Jean-Paul Belmondo en Alain Delon in ‘Borsalino’ - levert het niet op. De plot vertoont namelijk nog meer symptomen van magerzucht dan de gemiddelde anorexiepatiënt en de monotone aaneenschakeling van tweespalten dreigt na een tijdje danig te vervelen.

Het verhaal laat zich lezen als een bizarre, kinderachtige mix van ‘Last Action Hero’ en ‘The Karate Kid’, maar dan in het oude China. Een New Yorkse tiener anno nu belandt als bij wonder - eigenlijk via een magische staf, die eeuwenlang stof lag te vergaren in een obscuur videotheekje - in dat oude keizerrijk, waar hij het plots moet opnemen tegen geoefende krijgers die het allen op die staf gemunt hebben. Gelukkig krijgt de jonge snaak hulp van Lu Yan (Jackie Chan) en een mysterieuze monnik (Jet Li), die hem inwijden in de wondere wereld der kung fu.

De duels in ‘The Forbidden Kingdom’ volgen elkaar zo snel op dat je amper bekomen bent van het ene of het volgende is alweer in volle gang. Dat zorgt er niet alleen voor dat je halfweg alle hoop op een boeiende intrige opgeeft, maar ook dat de gevechten - hoe inventief de choreografieafdeling ook uit de hoek komt - uiteindelijk je koude kleren raken. Als er zich dan toch eens een rustpunt aandient, grijpt de regisseur de kans om zijn personages enkele voorgeprogrammeerde levenswijsheden te debiteren, die ons - verrassing! - moeten leren dat dit verhaal eigenlijk niet gaat over de toverstaf, maar over de jonge tiener en diens zoektocht naar zijn eigen plaatsje in de wereld (de monnik tegen de jongen: “Je hebt me bevrijd, reiziger, bevrijd nu maar jezelf!”). Deze film mag zich dan al voor negentig procent afspelen in het oude China, de bandwerknasmaak is dezelfde als bij eender welk ander Hollywoodproject. ‘The Forbidden Kingdom’? Dit zou inderdaad verboden moeten worden.

Peter Janssens