Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Game Plan
Het is onvermijdelijk: elke actieheld probeert het vroeg of laat als komediant. Soms (lees: heel af en toe) met succes, maar in de meeste gevallen levert het gênante taferelen op, die de robuuste ster eraan herinneren dat hij doorgaans niet voor z’n acteertalent, als wel voor z’n gebundelde spiermassa gecast wordt.
Een paar jaar terug zagen we nog hoe Vin Diesel - wat is er ondertussen met hem gebeurd? - tot nanny gebombardeerd was in ‘The Pacifier’, anno 2008 is het de beurt aan The Rock om zich aan een familiefilm te wagen, tegelijk het moeilijkste en makkelijkste genre in de filmindustrie. Eenvoudig omdat de jongere kijkertjes veel sneller te plezieren zijn dan volwassen, maar tonnen moeilijker omdat die laatsten ook de hoop koesteren een leuke film voorgeschoteld te krijgen. Dat kinderen aan ‘The Game Plan’ veel meer plezier zullen beleven dan hun oudere compagnons mag dan ook duidelijk zijn: dit is een gezinsfilm volgens het boekje. Daar is op zich niets mis mee - en we zijn daar principieel ook niet tegen - maar op twee uur tijd (jawel, deze film tikt stevig door!) verwart de prent iets te vaak clichés met originele vondsten en formuledramatiek met oprechte emoties.
The Rock treedt aan als Joe Kingman, Amerika’s populairste quarterback, die figureert in ontelbare talkshows en elke criticaster van antwoord dient met zijn afgetrainde lichaam. Zijn carrière zit op het juiste spoor en het laatste wat hij nodig heeft, is een stoorzender, die tussen hem en zijn publiek komt. En laat het nu net dat zijn wat Peyton doet, zijn 8-jarige dochter waar hij het bestaan niet vanaf wist.
Het opzet van ‘The Game Plan’ is niet nieuw. Ouders die plots oog in oog komen te staan met hun (tot dan toe voor hen onbestaande) kinderen bleek immers in het verleden al een beproefde kapstok om ontelbare grappen aan op te hangen. Deze nieuwste van Andy Fickman - hij maakte eerder het uiterst charmante ‘She’s The Man’ - beperkt zich tot zuiver jatwerk en serveert ons de gebruikelijke melige sleutelmomentjes. Als zijn dochtertje in het begin van de film vraagt wat het beste is dat hem ooit is overkomen, wéét je immers al welk antwoord hij daar uiteindelijk op zal geven. Valt er dan helemaal geen plezier te beleven aan ‘The Game Plan’? Toch wel, The Rock is hoogst aanstekelijk. De hele film showt hij breedgrijnzend zijn hagelwitte tanden alsof hij zo uit een commercial voor tandpasta is gestapt én onderweg barst hij geregeld in zingen uit, speelt hij een boom in een balletvoorstelling én spreekt hij als Daffy Duck. That’s all folks!