Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Godfather
Het gebeurt niet dikwijls dat Hollywood een regisseur de opdracht geeft een film te verlengen in plaats van te verkorten. Waar de Weinsteins van deze wereld al met de schaar in aantocht staan nog voor de regisseur zijn werk indient, gaf producent Robert Evans in 1972 - toen in Tinseltown kwaliteit nog op de eerste plaats kwam - de opdracht aan de toen 33-jarige Francis Ford Coppola om zijn twee uur durende cut uit te breiden. Zo geschiedde.
Met z’n drie uur groeide deze film uit tot een klassieker, die anno 2008 nog geen spat verouderd is. Coppola is vergroeid met deze film (hij is en blijft een legende ondanks pretentieuze navelstaarderij als ‘Youth Without Youth’), maar toch kreeg hij deze film niet zomaar in de schoot geworpen. De producenten wilden Sergio Leone, maar die weigerde; hij noemde het later de grootste vergissing van zijn leven, al regisseerde hij zich naar eerherstel met zijn misdaadepos ‘Once Upon A Time In America’. Na minder bekende producties als ‘Dementia 13’ en ‘You’re A Big Boy Now’, kreeg dan uiteindelijk Coppola de kans om ‘The Godfather’ in te blikken, gebaseerd op de gelijknamige roman van Mario Puzo. De film streek maar liefst elf Oscarnominaties op, waarvan hij er slechts drie kon verzilveren (hij moest afrekenen met hitmusical ‘Cabaret’).
Ééntje daarvan ging naar hoofdacteur Marlon Brando, die op ronduit briljante wijze gestalte geeft aan één van de meest iconische filmpersonages uit de geschiedenis: Don Vito Corleone. Die staat aan het roer van een uit de kluiten gewassen misdaadimperium en ziet in zijn zoon Sonny (James Caan) een prima opvolger. De zaken lopen echter niet zoals gepland wanneer Sonny het loodje legt en Vito sterk verzwakt is na een aanslag op zijn leven. Resultaat: Michael, die helemaal niet geïnteresseerd leek in het familie-imperium, wordt tegen wil en dank als Vito’s opvolger aangesteld.
Het was nog maar Pacino’s derde film, maar hij zou zich nadien nooit meer overtreffen. Ook de vertolkingen van Robert Duvall, James Caan en de inmiddels overleden John Cazale mogen er wezen, al staan ze niettemin allemaal in de schaduw van een verbluffende Brando, die met zijn kanjer van een prestatie één van de beste openingsscènes uit de filmgeschiedenis mag inzetten. Coppola’s regie verraadt puur vakwerk, dat hij daarna in nog meer (instant-)klassiekers zou etaleren, maar toch zou hij nooit meer een film van dit kaliber afleveren. De inmiddels klassieke score van Nino Rota is ook een orgelpunt in diens carrière. ‘The Godfather’ geeft liefhebbers van het genre een mooie kijk in de duistere, van corruptie bolstaande wereld van belangrijke crimebazen, hun imperium en handlangers. Eén van de beste misdaadfilms ooit gemaakt en Coppola’s chef d’oeuvre!