Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Godfather Part II
Amper twee jaar na het gelauwerde maffia-epos ‘The Godfather’, schrijft Francis Ford Coppola opnieuw geschiedenis met ‘The Godfather Part II’, een rechtstreeks vervolg op zijn voorganger, die ons opnieuw meeneemt voor een kijkje achter de schermen bij de familie Corleone. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om Coppola opnieuw in het regiegestoelte te krijgen. De opnames van het eerste luik verliepen niet bepaald vlekkeloos en Coppola wilde zich de mogelijke miserie besparen. Hij stelde voor om zelf als co-producer op te treden en het regiewerk over te laten aan toenmalig opkomend talent Martin Scorsese. De producenten weigerden en Coppola gaf, mits enkele contractuele afspraken, toe om ook dit vervolg te regisseren.
Het verhaal van ‘The Godfather Part II’ speelt zich af op twee niveaus: enerzijds volgen we Michael (Al Pacino) die zich duidelijk verzoend heeft met zijn rol als pater familias (hij ligt hem als gegoten), terwijl we via een reeks flashbacks inzage krijgen in de jeugd van wijlen Don Vito Corleone (een rol van Robert De Niro).
De Niro, die zich met deze opmerkelijke bijrol definitief op de kaart zette, kreeg een Oscar voor zijn vertolking, terwijl Pacino voor de tweede maal genoegen moest nemen met een nominatie. Maar De Niro’s winst was niet het enige awardsucces voor deze succesvolle sequel. ‘The Godfather Part II’ schreef namelijk geschiedenis door als eerste sequel een Oscar voor beste film in de wacht te slepen. Geheel terecht, al was het beeldje voor beste scenario misschien wat ongelukkig. Niet dat Coppola en Puzo geen sterk werk afleverden (verre van), maar de onevenwichtige verdeling tussen de twee tijdslagen creëert veeleer chaos dan orde. De flashbacks halen af en toe het ritme uit het door merg en been snijdende verhaal over Michaels optocht op de misdaadladder en vaak dragen ze niet erg veel bij. Als Coppola er dan toch voor koos om de jonge jaren van Vito Corleone toe te lichten, had hij ons inziens best wat dieper mogen graven.
Al Pacino levert opnieuw een grandioze vertolking af, al haalt hij nergens het niveau van de eerste film. De jonge onschuldige Michael die niet weet wat hem te wachten staat, blijft een meer intrigerend karakter dan de stoïcijnse en ijskoude don, die stilaan van alles en iedereen vervreemdt. De priemende blikken die hij uit zijn oogkassen richting kijker en copersonages stuurt, maken echter wel indruk. ‘The Godfather Part II’ bevat minder suspense dan zijn iets compactere (en klassieke) voorganger, maar met z’n ruime drie uur blijft dit een bewonderenswaardig huzarenstukje.