Origineel kan je de films van Roland Emmerich niet noemen. Zeker niet z’n episch rampendrieluik dat in 1996 van start ging met het alien invasion-patriottisme van ‘Independence Day’ en in 2004 hoge toppen scheerde met het van ecologische vingertjes doorzeefde ’The Day After Tomorrow’. Tussenin draaide de Duitse cineast echter nog een andere blockbuster waarin de Amerikaanse bevolking in rep en roer kwam te staan en gedwongen werd tot allesverwoestende evacuaties. We hebben het over ‘Godzilla’, niet zo winstgevend als z’n twee genregenoten, maar daarom zeker niet de minste. Oké, we moeten van deze kolderieke en danig opgeblazen monsterpastiche - of Emmerich het effectief grappig bedoelde, durven we nog betwijfelen, maar toch hadden wij er af en toe plezier in - niet meer maken dan het is, maar qua campwaarde kan deze prent wel tellen.
Het verhaal kent hetzelfde procédé als Emmerichs andere rampenfilms en laat zich dan ook eenvoudig opdelen in de bekende segmenten: de oorzaak van alle toekomstige ravage doet z’n intrede, een voorname en druk bereden avenue ontaardt in een niet te overziene puinhoop én in de brokstukkenstad lopen nog enkele helden in wording rond die een - uiteraard succesvol - plan bedenken om de mensheid te redden. Voilà, meer moet dat niet zijn als de effectenmolen alweer overuren draait. Het script van ‘Godzilla’ mag dan al lichtjes ongeïnspireerd aandoen, visueel ziet het er allemaal voortreffelijk uit. De fotografie is verzorgd en de donkere, grauwe beelden zetten al snel de sfeer voor het onheil dat nog komen zal. Dat de finale af en toe enkele gelijkenissen vertoont met Spielbergs monsterklassieker ‘Jurassic Park’ zien we graag door de vingers, gezien Emmerich er aardig de vaart weet in te houden en nooit te lang bij de dingen blijft stilstaan.
Aangevoerd door Matthew Broderick, die balanceert op een dunne koord tussen jeugdig enthousiasme en raszuivere overacting, boogt ‘Godzilla’ op een prima cast, die er op papier weliswaar strakker uitziet dan in de film. Niet alleen Broderick acteerde ooit beter, ook Jean Reno beseft duidelijk dat een genreprent als deze op geen al te straffe prestaties rekent. Maar ‘Godzilla’ is nu eenmaal een film die je niet kan afmaken op z’n weinig indrukwekkend acteerwerk. Uiteindelijk is dit een rollercoaster die je meer dan twee uur lang wil entertainen met groteske duels tussen mens en monster.