Simpel uitgedrukt: ‘The Golden Compass’ gaat over Stof (met hoofdletter!). Niet het soort stof dat je rap onder tapijten veegt vijf minuten voor je eerste gasten arriveren of dat je, meestal vergezeld van een aantal spinnenwebben, terugvindt achter kasten en op oude zolderkamers, maar wel een geheimzinnige substantie, die toegang zou bieden tot andere werelden.
Althans, dat stelt Lord Asriel (Daniel Craig), een wetenschapper die zich met z’n beweringen het kwade oog van het Magisterium, de regerende macht, op de nek haalt. Zij willen immers geen gevolg bieden aan zijn bewering dat er meer is buiten dit universum. Het Magisterium doet overigens wel meer om zijn onderdanen in bedwang te houden. Zo spant het samen met de mysterieuze Miss Coulter (Nicole Kidman), die een legertje kinderlokkers aanvoert met als opzet kinderen af te scheiden van hun daemon (de ziel van de mens, die zich niet in het lichaam bevindt, maar voorgesteld wordt als een ‘dier’ dat met z’n respectievelijke eigenaar verbonden is). De jonge Lyra (Dakota Blue Richards), het nichtje van Lord Asriel, komt achter de snode plannen van het Magisterium wanneer twee van haar goede vrienden ontvoerd worden. Ze is vastbesloten hen te redden en onderneemt een tocht, waarbij ze geruggensteund wordt door de Gypsians, een ijsbeer en een stelletje heksen.
De plot van ‘The Golden Compass’ complex noemen zou een understatement zijn. In het eerste halfuur word je overvallen met zoveel personages, locaties en gebeurtenissen dat je al van zeer goede huize moet komen om de touwtjes aan elkaar te knopen; of je zou de in Amerika op controverse onthaalde boekenreeks van Philip Pullman gelezen moeten hebben. ‘The Golden Compass’ is het eerste luik uit een nieuwe fantasytrilogie (een populair genre de laatste jaren!) en dat voel je. De ene introductie is nog niet voltooid of een andere dient zich al aan, zonder één seconde de kijker op adem te laten komen. Het verhaal stuwt vanaf de start vooruit en gidst ons in een rotvaart langsheen bloedmooie decoraties, oogverblindende spektakelscènes en kleurrijke karakters naar een nogal weinig climactische finale. Het open einde maakt gewag van het spektakel dat we nog te goed hebben. Visueel is ‘The Golden Compass’ om van te snoepen. De digitale alternatieve wereld ziet er fenomenaal uit en de volledig uit digitale pixels samengestelde daemons ogen geloofwaardig.
Hoewel de karakters komen en gaan, worden ze wél neergepoot door goede acteurs. Nicole Kidman overtuigt als kille kindlokker, terwijl Daniel Craig (eerst met, dan zonder baard) de eruditie uitstraalt die zijn personage vereist. Maar de grootste eer gaat uit naar de dertienjarige debutante Dakota Blue Richards. In wat één van de meest beloftevolle kindvertolkingen in jaren moet zijn, weet zij dit spektakel op haar jonge, smalle schoudertjes te dragen. Het is moeilijk om echt een mening te vormen over een verhaal waar je nog met zoveel vraagtekens achterblijft, maar één ding weten we wel zeker: dit kompas straalt pure magie uit!