Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Hallam Foe
Probeer een trauma zo vrolijk mogelijk te brengen, het kon de ondertitel zijn van deze film. Hallam Foe is zijn moeder kwijt en kan dat maar moeilijk verkroppen. Hoe zou je zelf zijn? Het brave mens heeft zelfmoord gepleegd “in dubieuze omstandigheden” en ondertussen blijft vader er ijzig kalm bij, bijna onbewogen zelfs. Dat kan uiteraard liggen aan de voortreffelijke steun van zijn voormalige secretaresse, die Hallam nu stiefmama mag noemen, maar voor hetzelfde geld schuilt er een groter complot achter heel deze treurige zaak.
De Zilveren Beer 2007 heeft alvast een fascinerende begingeneriek met leuke tekeningetjes die tijdens de film ook betekenis krijgen. Hallam stelt zijn eigen onderzoek in naar het overlijden van zijn moeder en daarbij komen zijn voyeuristische trekjes, klimkunsten en inbrekersgaven goed van pas. Hij observeert mensen zonder dat ze het zelf weten, maar wat in een ruraal dorp beperkte voordelen oplevert zoals koppeltjes zien vrijen in de bosjes, blijkt in Edinburgh een hele troef wanneer hij een jonge vrouw ontmoet die als twee druppels op zijn overleden moeder lijkt.
Dat Hallam in zijn eigen wereld leeft, mag duidelijk zijn. Dat de film er een paar keer grandioos naast schiet, is dat helaas ook. Hallams psychologische problemen, met een knoert van een Oedipuscomplex op kop, worden amper behandeld; op de complottheorie wordt vaak gealludeerd, maar die wordt amper uitgediept en het optimistische einde verraadt weinig realiteitszin. Gelukkig zijn de personages uitermate sympathiek en kunnen spitse dialogen, samen met een degelijke regie dit toch wel weinig grensverleggende verhaal enig extra cachet meegeven. Veel verdienste gaat dan ook uit naar de acteurs die mensen van vlees en bloed met herkenbare of toch minstens geloofwaardige gevoelens weten te vertolken. Toch jammer dat sommige scènes maar al te gratuit inbeuken op oerclichés, maar kom, leuke deuntjes van Franz Ferdinand, Clinic of U.N.P.O.L. met het sublieme ‘Here on my own’ en geen haan die daar nog naar kraait. Een sympathieke film is het zeker, maar voor eindejaarslijstjes schiet dit evenzeer schromelijk tekort.