Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Hills Have Eyes 2
Eerlijkheid boven alles: deze ‘The Hills Have Eyes 2’ is een draak van een film, tenminste in tegenstelling tot de remake van Alexandre Aja die we vorig jaar te zien kregen. Verrassend genoeg, moeten we toegeven, want grootmeester Wes Craven zelve (auteur van de cultklassieker uit 1977) en zijn zoon Jonathan stonden in voor het scenario. In het verleden behaalde resultaten blijken echter nogmaals geen garantie te bieden op succes.
Het verhaal is immers pijnlijk flinterdun: een klungelige legereenheid in opleiding biedt hulp aan enkele wetenschappers in nood. Tussen de woeste heuvels daagt het hen al gauw dat er boze krachten in het glooiende landschap huizen. Jawel, enkele gedrochten van mutanten vinden het buitengewoon amusant om nietsvermoedende voorbijgangers zoveel mogelijk te doen lijden, bij voorkeur tot de dood erop volgt. Eenvoudiger kunnen we het niet stellen, maar veel simplistischer dan deze uitwerking wordt ook een hele opgave. De wannabe hotshots die dienst doen als acteurs proberen elkaar te overtreffen met flauwe vertolkingen, de dialogen lopen meer dan eens mank en vooral op de cruciale momenten blijken onze personages niet over enige basisintelligentie te beschikken.
Daartegenover staat dan wel een zondvloed aan slachtpartijen die elkaar gelukkig aan een redelijk tempo opvolgen, zodat er af en toe toch nog iets te beleven valt. Helaas is er weinig ruimte gelaten voor suggestie en dat maakt de film allesbehalve spannend. Het is wel leuk entertainment met expliciete splattereffecten en gore, maar ook de fans zullen tussen deze jolige stukjes toch een beetje op hun honger zitten. Ook aan de grotmensen is bijzonder weinig aandacht besteed. Leuke kostuums, dat wel, maar waar we in de eerste film nog een verklaring kregen, komen we nu helemaal niet te weten waarom ze zo boosaardig zijn (they just are!). Sommigen hebben een bijzonder lange tong waarmee ze graag aan een vrouwenlichaam likken, anderen lijken weggelopen uit ‘The Goonies’, maar allen willen ze gewoon de politiek correct verdeelde cast (een zwarte, een blanke, een Latino, …) uit de weg ruimen.
Weinig diepgaand dus en allesbehalve onvergetelijk, al is dit natuurlijk dé film bij uitstek om bakken popcorn naar elkaar te gooien, kwestie van toch iets nuttigs te doen.