Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Hostel: Part II
Amper een jaar nadat Eli Roth z’n sadistische fantasieën botvierde in ‘Hostel’ kruipt het jonge enfant terrible opnieuw in de regiestoel voor z’n al even gruwelijke, nagelbijtende en kitscherige vervolg.
De plot heeft al even weinig om het lijf als z’n bloederige voorganger en ook dit keer worden drie argeloze en nietsvermoedende twintigers onder valse voorwendselen verleid tot een bezoekje aan Slowakije. Geen mannen met een te hoog testosterongehalte dit keer, maar drie vrouwelijke collega-kunststudenten, die door een Oost-Europees naaktmodel ingelicht worden over een luxekuuroord. Het hoeft niet gezegd dat het drietal zich laat overtuigen door de Slowaakse schone en al snel nemen ze hun intrek in een lokale jeugdherberg. Wat ze niet beseffen, is dat ze - nog voor ze goed en wel gearriveerd zijn - grof wild zijn voor rijke snoodaards, die gigantische bedragen veil hebben om één van de knappe deernes het hoekje om te helpen. Op een zo pijnlijk mogelijke manier, dat spreekt.
Voor de fans van het genre biedt ‘Hostel: Part II’ meer van hetzelfde zonder te vervallen in dezelfde structuur als z’n origineel. Uiteraard zitten er een pak parallellen tussen beide films, maar daar je bij het begin al meteen weet hebt van de geheime organisatie van de getatoeëerde hond zijn Roths mogelijkheden tot nevenpersonages en afwijkende verhaallijnen legio. En daar maakt hij gelukkig ook gretig gebruik van. Een weliswaar niet altijd even overtuigende subplot over twee mannen - de één stoer, de ander een sissy - maakt z’n opwachting en ook het biedproces komt iets ruimer aan bod (een bijzonder leuke scène!). De eerste ‘Hostel’ had een lange aanloop vooraleer de echte horror losbarstte en dat is ook bij deel twee niet anders. Maar net als bij z’n voorganger weet Roth ook hier het eerste uur vol te stouwen met leuke terzijdes - de kinderen komen opnieuw langs - en de ietwat grimmige humor is nooit veraf. Dat hij er af en toe dreigt over te gaan, nemen we er dan ook graag bij. Wat het meest opvalt aan ‘Hostel: Part II’ is Roths toegenomen technische precisie; visueel ziet het er allemaal veel strakker uit en het zijn vooral de scènes zonder horror waarin hij zich een getalenteerd cineast toont.
Net zoals het gros van z’n genregenoten moet ook ‘Hostel: Part II’ het niet hebben van z’n acteerprestaties, al worden de hoofdrollen voldoende overtuigend ingekleurd. Maar het is toch vooral z’n gruwel in donkere kamers, afwisselend kil (de slachtpartij met de zeis!) en hilarisch (de kannibaal (een cameo van Italiaans horroricoon Ruggero Deodato!) die het zich laat smaken!), waarmee deze verdienstelijke sequel nog het meeste indruk maakt. Het gebeurt niet gauw in dit genre, maar ‘Hostel: Part II’ is beter dan z’n origineel.