Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
In The Valley Of Elah
‘In The Valley Of Elah’ verwijst naar de vallei waar, volgens de legende, David en de reus Goliath het tegen elkaar opnamen. Met het bekende einde: de reus delft het onderspit. In Paul Haggis’ nieuwste staat de titel symbool voor de oorlog in Irak; de alles verwoestende oorlog doet dienst als uitdagende reus, terwijl in elke soldaat een David schuilt, een dapper persoon dat in de eerste plaats met zijn eigen demonen afrekent en veranderd uit de strijd komt. Hollywood dat zichzelf een geweten schopt, het is al een tijdje aan de gang. Met films als ‘Lions For Lambs’ en ‘Rendition’ zagen we al hoe getalenteerde filmers heikele thema’s aansneden en nu springt ook ‘Crash’-regisseur Haggis op die kar. Al blijkt ‘In The Valley Of Elah’ opvallend weinig nieuws te brengen. Met een boodschap waar iedereen het al voor het zien van de film over eens was - oorlog is nefast voor de mentale weerstand en niemand komt ongehavend uit de strijd - als uitgangspunt creëert hij een drammerig en weinig subtiel melodrama, ongelukkig verpakt als een banale whodunit.
De speurtocht naar de waarheid vangt aan als Hank (Tommy Lee Jones) een telefoontje krijgt van de legerbasis, die hem meedeelt dat zijn zoon hem binnen de 24u moet melden wil hij niet als deserteur opgegeven worden. Hank weet niet waar z’n zoon is en zet meteen de jacht in. In zijn zoektocht wordt hij geruggensteund door een vrouwelijke detective (Charlize Theron), die haar mannetje tracht te staan in een, nou ja, mannenwereld.
‘In The Valley Of Elah’ werkt het best in z’n kleine momentjes; als Hank op z’n laptop de oorlogsbeelden van z’n zoon bekijkt, als hij het zoontje van Emily een verhaal vertelt of als hij samen met Emily van een bakje koffie slurpt. Het zijn taferelen die de menselijkheid van de personages afbeelden en hoe zij zich in een moeilijke situatie staande trachten te houden. Het moordmysterie sluimert echter steeds onder de oppervlakte en de uitwerking daarvan overstijgt amper de gemiddelde aflevering van een Britse detective. Soberheid troef, dus - het pleit uiteraard wel voor Haggis dat hij de aanzwengelde violen in de kast laat - maar jammer genoeg is het ook niet geheel beklijvend en blijft de spankracht uit. De ware toedracht van het verhaal wordt, geheel conform aan de franjeloze aanpak, afgewikkeld aan de hand van een paar Grote Onthullingen in het laatste halfuur, waarbij men vooral ook niet vergeet te wijzen op de alles verpulverende oorlog (let overigens ook op de potsierlijke eindscène).
Tommy Lee Jones is wél goed op dreef (al is de Oscarnominatie misschien iets te veel eer), en ook Charlize Theron mag er wezen als toegewijde detective, maar de goede acteurs lopen verloren in een script dat niet weet waar het heen wil. De punten die hij aankaart, zijn interessant, maar de manier waarop is dat niet.