Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Na opgefokt speelgoed, zenuwachtige insecten en wanhopige vissen zijn nu de superhelden aan de beurt. In ‘The Incredibles’, de over de plas tot instant meesterwerk uitgeroepen nieuwste samenwerking tussen Disney en Pixar, maken we kennis met de familie Parr, aangevoerd door vader Bob (Craig T. Nelson). Ooit was hij een gevierde superhero, maar nu leeft hij een saai bestaan als bediende, is hij getrouwd met ex-superheldin Helen (Holly Hunter) en heeft hij twee met buitengewone gaven bezegelde kinderen. Bob heeft heimwee naar the good old days en wanneer hij door een privé-organisatie benaderd wordt om een op hol geslagen robot uit te schakelen, denkt hij geen twee seconden na. Z’n leven heeft opnieuw pit gekregen. Terwijl z’n gezin nog steeds denkt dat hij kantoorklerk is, raakt hij verstrikt in een listig geweven web van verraad. Als Bob gevangen genomen wordt door snoodaard Syndrome (Jason Lee) en Helen erachter komt dat haar man in de problemen zit, twijfelt zij er ook niet aan haar gave ten volle te benutten.

‘The Incredibles’ profileert zich in tegenstelling tot de traditionele animatiefilm veeleer als een volwaardige avonturenfilm met een duidelijk verhaal, een duidelijk verloop en een zekere karakterontwikkeling. De vraag is dan ook niet of Brad Birds jongste boreling een goed gestructureerde prent is, maar wel of het écht nodig is om dermate pretentieus voor de dag te komen? In een animatiefilm zitten we immers niet te wachten op een uitgebreide kennismaking (een halfuur!) met de verschillende personages, het interesseert ons niet dat zij zich vervelen, dat zij hun leven op een dermate saaie manier leiden. Hoewel ‘The Incredibles’ op verschillende momenten uitpakt met enkele hilarische scènes en heerlijk kitscherige edoch spectaculaire ontploffingen en achtervolgingen, zijn er toch de zogeheten ‘meerwaardescènes’ die de film naar beneden halen. De vermeende karakteruitdieping zorgt immers voor een tegengesteld effect.

Wel leuk is de stemregie. Craig T. Nelson en Holly Hunter leveren prima werk af, maar toch is het vooral het korte optreden van Samuel L. Jackson dat ons het langst zal bijblijven. Om af te sluiten toch één bedenking: mocht men ‘The Incredibles’ als film met acteurs gemaakt hebben, zou men dan nog spreken van een prachtig uitgediepte superheldenpastiche? No way!

Peter Janssens