Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Isolation
We zeiden het al eerder en we zeggen het nog eens opnieuw: horror is populairder dan ooit. ‘Isolation’, de nieuwste episode in de moderne gruwelencyclopedie, is een vakkundig gemaakte en bij momenten razend spannende film, die echter af te rekenen heeft met een weinig overtuigende cast en een copycat-complex. ‘Isolation’ is eigenlijk geen enkele seconde origineel; alles is haast gepikt van genreklassiekers met een duidelijke invloed van dé sciencefictionhorror ‘Alien’ uit 1979.
Toen was het een ruimteschip, nu is het een verlaten boerderij, waar slechts vijf mensen ten prooi vallen aan een uit de hand gelopen luguber experiment onder aanvoering van een egocentrische dokter (Marcel Iures). Ook hier wordt het spelletje der vreemde mutaties opgevoerd en uiteindelijk ziet het schepseltje het levenslicht, nadat het eerst halt hield in een ander levend wezen. Dit keer verloopt het proces echter niet via de buik van een volwassen man, maar wel via een koe tijdens een bevalling van een kalf. Geen wonder dus dat de makers hun film eerst ‘The Calf’ dachten te dopen, maar uiteindelijk toch kozen voor ‘Isolation’ omwille van de iets dreigendere subtekst.
Als kijker krijg je bijzonder weinig te zien; nieuwbakken cineast Billy O’Brien legt de nadruk op de suspense en laat z’n uit slijmen en binnenstebuiten gekeerde botten opgetrokken schepsel slechts heel sporadisch in beeld komen. En wanneer we het wezentje toch te zien krijgen, is het doorgaans gepaard met een artistieke waas of een ietwat bibberende camera. Spannend en dreigend, maar tegelijkertijd natuurlijk ook goedkoop. Aan de acteurkeuze kan je alleszins merken dat dit geen dure productie was. In de hoofdrol herkennen we John Lynch, destijds nog een ster in wording na z’n hoofdrol in ‘Cal’, maar ondertussen helemaal naar het B-plan verdreven. De enige andere ‘bekende’ is Marcel Iures, die een overtuigende vertolking neerzet als sardonische geneticus.
‘Isolation’ is in wezen een uitstekend horrorfilmpje voor de gemiddelde filmkijker die eens in is voor een avondje bloedvergieten. De echte liefhebber zal zich echter sporadisch ergeren aan het bij momenten toch wel schaamteloze knip-en-plakwerk.