Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
It's A Boy Girl Thing
Iedereen heeft z’n stokpaardjes en z’n guilty pleasures, wij ook. Waar anderen veeleer hun hart ophalen aan onderbroekenkomedies of melige tearjerkers, zijn wij altijd te vinden voor een goede gedaanteverwisselingkomedie. Je weet wel, moeder en dochter, vader en zoon, vader en dochter, het maakt allemaal niet uit wie met wie, zolang beide personages maar met elkaar verwisseld worden en gevangen zit in elkanders lichaam. Het thema is vrij banaal en uiteindelijk komt het steeds op hetzelfde neer, maar de mogelijkheden om geslaagde grappen uit dit concept te puren zijn niet te tellen. Meestal gaat het genre ook gepaard met een zekere zedenles, een opgestoken vingertje die de kijker wijst op vooroordelen, conflicten en ander lekkers én vooral hoe je met deze zaken het best omgaat. Sommige films weten deze les te omzeilen of te verpakken in een leuke plottwist, maar anderen lopen uiteraard met open oog in een val van meligheid en voorspelbaarheid. Bekende voorbeelden zijn ‘Freaky Friday’ (de originele en z’n remake!), ‘Vice Versa’ of ‘Big’ - al is deze laatste een sympathieke variant, maar een echte verwisseling vindt geen plaats.
Een nieuwe aanwinst in het niet zo uitgebreide genre is ‘It’s A Boy Girl Thing’, waarin twee naburige en voortdurend in ruzie liggende scholieren, een jongen van lage komaf en een meisje met een snobistische moeder, in elkanders lichaam terechtkomen en de respectievelijke levens van hun aartsvijand op de rails moeten houden. Hoeft het nog gezegd dat door deze situatie beide hoofdpersonages elkaar beter zullen waarderen en uiteindelijk verliefd zullen worden?
‘It’s A Boy Girl Thing’ voegt bitterweinig toe tot het gekende concept, maar blinkt vooral uit door z’n pijnlijk smakeloze grappen en afwezigheid aan spitsvondige scènes. Het is allemaal erg belegen en je kan de film er ook moeilijk van beschuldigen dat je het einde al van kilometers ver ziet aankomen, maar als je gedurende anderhalf uur geen enkele keer kan lachen, dan hebben de makers duidelijk hun huiswerk niet goed gemaakt. Of worden we verondersteld al in een deuk te liggen bij het aanschouwen van een hiphoppende universiteitsdirecteur of het smakeloos verorberen van een portie havermoutpap? Reken daarbij de volstrekt tegenvallende vertolkingen van Samaire Armstrong en Kevin Zegers en je weet dat ‘It’s A Boy Girl Thing’ geen enkele bestaansreden heeft.