Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Jersey Girl
Wie Kevin Smith zegt, denkt automatisch aan de eigenzinnige, eens vulgaire dan weer sterk doorwrochte humor uit ‘Dogma’ of ‘Jay And Silent Bob Strike Back’. Anno 2004 staat de onvoorspelbare regisseur er met z’n misschien wel meest persoonlijke, gevoelige prent tot op heden: ‘Jersey Girl’, opgedragen aan zijn vorig jaar overleden vader.
Ben Affleck speelt Ollie Trinke, een succesvolle, gehaaide public relations executive uit New York. Hij is gelukkig getrouwd met Gertrude (Jennifer Lopez) en verwacht een dochtertje. Wanneer Gertrude bij de bevalling het leven laat, blijft Ollie alleen achter met z’n dochtertje Gertie (Raquel Castro). Ollie gaat er mentaal onderdoor, verliest z’n job en trekt in bij z’n vader (George Carlin) in de buitenstad. Daar leert hij de echte waarden van het leven appreciëren en raakt hij close met Maya (Liv Tyler), een praatgrage videotheekbediende.
Omwille van het recentelijk floppen van ‘Gigli’, werden alle trailers en posters zo gemaakt dat men nergens nog een link naar Jennifer Lopez kon leggen. Hoewel J.Lo’s personage hier maar een blitsoptreden maakt, zat er bij de makers en de studio de vrees dik in dat het publiek ‘Jersey Girl’ ging beschouwen als een nieuwe Bennifer-flick. Toeval of niet, maar net dat eerste deeltje is ook daar waar het schoentje een beetje knelt. ‘Jersey Girl’ gaat erg traag en oninteressant van start en lijkt tot net iets voor halfweg maar niet in een goed ritme te komen. Wanneer Liv Tyler echter haar intrede maakt, worden Kevin Smiths bedoeling duidelijk. Op rustige wijze wisselt hij humor af met dramatiek. Hoewel er heus wel enkele scènes in ‘Jersey Girl’ zitten die écht werken, moeten we vaststellen dat de prent in zijn totaliteit niet meer is dan een zoveelste, hopeloos voorspelbaar melodrama, waarvan we het einde al van lang tevoren kunnen voorspellen. De climax is een beetje melig, maar laat ons tegelijkertijd wel een totaal andere Kevin Smith zien. Eentje die veel minder gewaagde grappen in zijn film steekt, maar steevast op de gevoelige snaar van de bioscoopbezoeker tracht te tokkelen.
De vertolkingen van Ben Affleck, Liv Tyler en nieuwkomer Raquel Castro zijn goed en zelfs vrij enthousiast. Net door het oprechte acteerwerk zitten er enkele kleine filmmomentjes in die wel knetteren. Maar wat baten goede prestaties als het scenario ons koud laat en de regie inspiratieloos is?