Elke school heeft z’n John Tucker. Je weet wel, zo’n borderline casanova, die z’n eigen identiteit keer op keer wegcijfert om het ene grietje na het andere het bed in te praten. Niemand weet wat hem echt drijft of hoe hij zich vanbinnen voelt, maar alle meisjes zijn dol op hem en staan - met oogkleppen en naïeve glimlach - aan te schuiven om door hem onder handen genomen te worden. De jongens op hun beurt kijken naar hem op, want hij is hun held en grote voorbeeld.
In ‘John Tucker Must Die’ besluiten drie bedrogen liefjes de handen in elkaar te slaan en wraak te nemen op de onverbiddelijke donjuan. Hun meesterplan: John Tucker (Jesse Metcalfe) verliefd laten worden op Kate (Brittany Snow), het nieuwe meisje op school, om vervolgens zijn hart te breken. Dit plan klinkt eenvoudiger dan het lijkt, want John Tucker is immers zo’n meestermanipulator dat hij elke tegenslag keer op keer in z’n voordeel weet uit te draaien.
‘John Tucker Must Die’ is origineler dan de gemiddelde tienerkomedie, maar dat heeft hij enkel en alleen te danken aan z’n niet onaardige pitch. De uitwerking van veteraan Betty Thomas - reeds in de jaren zeventig was zij actief - laat immers stevig te wensen over en de film vervalt meermaals in platvloersheid, voorspelbare grappen en seksueel getinte kolder. Niet dat onderbroekenhumor nooit grappig kan zijn, maar de ‘American Pie’-golf die zich de laatste vijf jaar doorheen Hollywood een weg baande, kent een nieuw dieptepunt bij deze zoveelste romantische boodschapfilm. Je weet immers op voorhand dat je op het einde nog een belangrijke levensles in je pan gedraaid krijgt, terwijl voor het leeuwendeel van het filmminnend publiek de boodschap al van bij de openingsscène duidelijk is. Wat blijft er dan nog over, buiten een voorspelbare - om niet te zeggen: belegen - uitwerking en afgezaagde grappen?
Meestal bestaat de cast bij dergelijke filmpjes uit actrices, die veeleer voor hun looks dan voor hun acteertalent geselecteerd zijn, en dat lijkt deze keer weinig anders. Mispoes. De hoofdrolspeler Jesse Metcalfe willen we weliswaar niet meteen tippen voor de komende Oscaruitreiking, maar de manier waarop hij gestalte geeft aan John Tucker is ideaal. Ook de vrouwelijke cast, met een prima Brittany Snow op kop, is niet gespeend van enig acteertalent. Natuurlijk maken de vermakelijke optredens van ‘John Tucker Must Die’ geen goede film. Integendeel, het blijft eenheidsworstromantiek, waarin bakvisjes de eeuwenoude strijd aangaan met de mannelijke verleider. Niet voor feministen.