Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
De Laatste Zomer
Zomerliefdes, het heeft iets melancholisch. Je weet dat het maar voor even is, maar toch hoop je dat het voor altijd is. Althans, dat gevoel wordt toch opgewekt in ‘De Laatste Zomer’, de debuutfilm van Joost Wynant, die zich baseerde op z’n eigen gelijknamige kortfilm van een paar jaar geleden.
Centraal staan een viertal stereotiepen uit de ‘je bent jong en je wil wat’-generatie, die hun zomer doorbrengen in een godverlaten, landelijke streek. Er gebeurt maar weinig en meestal spenderen de hartskameraden hun tijd aan feesten, zuipen en roken. Tot er een frisse wind doorheen het dorpje waait in de vorm van de verleidelijke Sandrine (Laura Verlinden), die meteen het hart inpalmt van Rik (Bram Van Outryve), de nuchterste van het viertal. Terwijl de vier vrienden nog op zoek zijn naar hun eigen identiteit en worstelen met de toekomst raken ze steeds meer in de ban van het verleidelijke meisje, dat schijnbaar alle wijsheid in pacht heeft.
‘De Laatste Zomer’ heeft alles om een anderhalf uur durende trip vol hartzeer en herkenbaarheid te worden, maar scenarist-cineast Wynant verhindert ons om echt mee te leven met z’n ietwat karikaturaal uitgetekende personages. De jongeren behelzen het clichébeeld van de tiener in de zomervakantie en uiteindelijk wordt er bitterweinig met hun echte gevoelens gedaan. Het gros van de dialogen gaan over verliefdheid, vrouwen of seks en iets over halfweg wordt duidelijk hoe eentonig ‘De Laatste Zomer’ is. Net door op die oppervlaktelaag te blijven spelen, hebben we op het einde van de rit niet het gevoel dat we ons met de karakters hebben kunnen vereenzelvigen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hopeloos ridicule zijplot die Wynant uit z’n zweverige pen heeft gestuwd. We zullen de details niet prijsgeven, maar het heeft te maken met een vermissing; een lichte zweem van zoetgevooisde misdaad dat in deze film volstrekt niet op z’n plaats is.
Maar het is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel, Wynant kan immers bogen op een puike cast en het zijn dan ook vooral de acteurs die deze nogal holle jeugdobservatie een beetje elan geven. Vooral hoofdrolspeler Bram Van Outryve maakt het meeste indruk, omdat zijn personage eigenlijk het minst van al verzandt in de bekende platitudes. Z’n personage is minder uitbundig of uitgesproken en het pleit dan ook voor het talent van Van Outryve dat hij toch weet op te vallen. Ook Robrecht Vanden Thoren doet het lang niet slecht, al is zijn karakter niet half zo interessant. ‘De Laatste Zomer’ is niet geheel onverdienstelijk, maar uiteindelijk is het verhaaltje niet boeiend genoeg om anderhalf uur lang te beklijven.