Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Lady In The Water
Het moet niet makkelijk geweest zijn voor M. Night Shyamalan. Eind vorige eeuw verwierf hij wereldfaam met ‘The Sixth Sense’, een bovennatuurlijke thriller waarin Haley Joel Osment dead people zag, en met ‘Unbreakable’ en ‘Signs’ bevestigde hij z’n nieuwbakken sterrenstatus. Met ‘The Village’, een bespottelijke maar weliswaar gestileerde vingeroefening, verloor hij echter alle krediet en het publiek bleef weg. ’s Mans kenmerkende formule - de plottwist op het einde - bleek uitgewerkt en het wonderkind van weleer was duidelijk aan herbronning toe. Z’n nieuwste, ‘Lady In The Water’, is echter een buitenbeentje in z’n voorlopig eenzijdige palmares. Uiteraard blijft hij actief in het fantasiegenre, maar dit keer vermengt hij fictie en realiteit op een heel andere manier.
Het verhaal afdoen als ongeloofwaardig is te gemakkelijk; uiteindelijk is Shyamalans betrachting een sprookje te vertellen en daar komt nu eenmaal de nodige dosis fantasie bij kijken. Of wat denkt u van een verhaallijn, waarin de zeenimf Narf (Bryce Dallas Howard) uit De Blauwe Wereld de opdracht heeft een schrijver te overhalen om z’n politiek belangrijk werk te publiceren, ook al zal hem dat enkele jaren later het leven kosten? Komt daar nog eens bij dat de zeenimf op de hielen gezeten wordt door een Scrunt, die wil verhinderen dat Narf opgepikt wordt door de Adelaar?
We zullen niet beweren dat de Indische cineast z’n plot min of meer plausibel probeert te houden - al na een halfuur heeft de man onnoemelijk veel nieuwe termen naar het hoofd van de kijker gekatapulteerd - maar wie erin wil meegaan, ontdekt een onderhoudend en zelfs plezierig verhaaltje, dat je op een bizarre, kitscherige manier toch in de greep houdt. Het nonsensicale verhaal ter zijde gelaten bevat ‘Lady In The Water’ ook heel wat onderhuidse commentaar op de hedendaagse wereldpolitiek én - er zijn natuurlijk nog belangrijke zaken in de wereld - de onwetendheid van de huidige generatie filmcritici. Maar Shyamalan mag nog zo z’n best doen om iedereen te plezieren, pers en publiek blijken er opnieuw niet voor te vinden. Maar dat heeft misschien vooral te maken met het feit dat Shyamalan zichzelf gecast heeft als de schrijvende weldoener, die nu misbegrepen wordt, maar binnen pakweg vijftig jaar een legende zal zijn.
Soit, ‘Lady In The Water’ is nog grotere quatsch dan al z’n vorige films samen, maar wedden dat je je niet verveelt? Al was het maar omwille van de geweldige vertolking van hoofdrolspeler Paul Giamatti.