Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Lions For Lambs
De films die Robert Redford tot op heden inblikte, lieten zich kenmerken als mooie, zelfs licht oubollige vertellingen, die eens somber (‘Ordinary People’, ‘Quiz Show’), dan weer innemend (‘The Milagro Beanfield War’, ‘The Legend Of Bagger Vance’) waren, maar nooit ofte nimmer gelinkt aan de toenmalige (politieke) maatschappij. Dat is met ‘Lions For Lambs’, z’n nieuwste in zeven jaar tijd, echter wel het geval. In dit anderhalf uur durende genuanceerde pamflet over Amerika’s war on terror neemt de legendarische filmmaker stelling in zonder daarbij het geheel zwart-wit voor te stellen. Integendeel, hij laat alle personages in hun waardigheid.
‘Lions For Lambs’ is een praatfilm in de puurste zin van het woord, waarbij we getuige zijn van drie gesprekken die zich gelijktijdig afspelen: een professor (Robert Redford) die een student wijst op zijn verantwoordelijkheden, een doorwinterde journaliste (Meryl Streep) die van een senator (Tom Cruise) een exclusief interview aangeboden krijgt en twee soldaten (Michael Peña en Derek Luke) te midden van het strijdgewoel.
De twee eerste verhaallijnen zijn het interessants. Redford trekt misschien iets te prekerig van leer in de professorrol, die z’n pijlen niet alleen richt op de jonge student, maar vooral ook op de kijker, maar door z’n tonnen charisma raakt hij er moeiteloos mee weg. Ook het emotioneel geladen duel tussen Tom Cruise en Meryl Streep is een staaltje straf geacteerde cinema, die niet alleen gekleurd wordt door twee acteerzwaargewichten die het tegen elkaar opnemen, maar ook door sterk uitgetekende en raak geobserveerde personages, die gaandeweg hun persoonlijkheden op tafel gooien.
Met ‘Lions For Lambs’, zijn meest geëngageerde film en tegelijkertijd ook z’n minst louter entertainende, wil Redford niet zozeer mensen overtuigen van zijn eigen ideeën, als wel informeren, uitdagen tot discussies én aanzetten tot nadenken over ieders eigen rol in de samenleving. Maar ondanks z’n nobele bedoelingen, bezondigt hij zich toch ook aan enkele schoonheidsfoutjes: op het einde trekt hij namelijk alweer de kaart van de heldhaftige, patriottische Amerikaan, waardoor hij aan dit uitstekende informatiedrama een iets te melodramatische wending geeft. Een gemakkelijke en iets te goedkope oplossingen om de kijker met een krop in de keel de zaal te doen verlaten. Nodig was het niet (het is zelfs een beetje storend), want het thema en het bronmateriaal zijn al meer dan sterk genoeg om je aan het denken te zetten.