Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
London To Brighton
Het ziet er lang niet slecht uit voor de Britse cinema. Niemand had immers durven te voorspellen dat ‘London To Brighton’, een verhaaltje over de onderbuik van de maatschappij, bijna onmiddellijk zou worden overstelpt met lof en prijzen. Het verhaal is nochtans niet al te ingewikkeld: prostitutie, er loopt iets fout, de familie van de klant wil bloed zien, de pooier gaat door het lint - weinig verbazingwekkend to say the least.
Opvallend is echter hoe regisseur Paul Andrew Williams via een doordachte montage zowel het tijdsverloop veel interessanter weet te maken als de psychologie van zijn personages grondig uitdiept. De aanvankelijk vrij simpele grondgedachte krijgt er hierdoor heel wat facetten bij, zonder onoverzichtelijk of hoogdravend te worden. Integendeel, de wisselende machtsverhoudingen tussen de acteurs geven de vlucht van Londen naar Brighton een opzwepend karakter mee dat voldoende ademruimte laat, maar je toch ongenadig met de neus op de feiten drukt.
Wie echter van op een afstand naar de deinende carrousel kijkt, zal eveneens opmerken dat je heel wat vraagtekens bij deze film kan plaatsen. Het zal immers ook de minder kritische bioscoopbezoeker niet ontgaan dat een modale hoer eerst een tienermeisje in het verderf stort om vervolgens een hoogst misplaatst ethisch rechtvaardigheidsgevoel te ontwikkelen, net zoals onguur tuig wel slim genoeg is om een verdoken handeltje op te zetten maar vervolgens domweg nalaat om een handgeweer te verbergen. Zulke overduidelijke ingrepen in het verhaal (en dan zwijgen we nog over de ‘vergeten’ gsm!) bederven toch enigszins de pret en daardoor blijft de ultieme bekroning uit. Meer nog, doordat de film door alles en iedereen werd opgehemeld, is het gevoel achteraf veel minder positief dan de film eigenlijk verdient.
Laten we deze film dus recht aandoen, want het contrast tussen fatalisme en persoonlijke keuzes wordt ontegensprekelijk stijlvol uitgewerkt tegen de aangrijpende achtergrond van dramatische gevolgen. De zoveelste Mondscheinsonate en slowmotioneffecten waren er misschien net iets te veel aan (mooi, maar allesbehalve origineel), maar dit is een meer dan geslaagde film, laat daar geen twijfel over bestaan.