Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Amityville Horror (2005)
We schrijven 1979. ‘The Amityville Horror’, waarin een hecht gezin haar intrede maakt in een door demonen bezeten huis, was destijds een angstaanjagende en succesvolle horrorprent, die tot op heden nog steeds genietbaar is. Nadat een reeks pijnlijk slechte vervolgen het aanzien van het origineel reeds bezoedelden, is het nu de beurt aan een inspiratieloze remake.
Deze nieuwe versie pakt niettemin uit met een fenomenale mise-en-scène in het openingskwartier, waardoor het des te jammer is dat de alles verpulverende finale ontaardt in een van bloedvergieten uitpuilend gorefest, het niveau van een ordinaire tienerhorror onwaardig. De ouderwetse uitstraling - de film speelt opnieuw in de jaren zeventig - is een pluspunt, maar de effectenmolen draait spijtig genoeg op overdrive. Waar het origineel het vooral van intrinsieke spanning en akelige sfeerschepping moest hebben, geeft cineast Andrew Douglas de demonen een gelaat.
De geesten zijn ditmaal in staat te communiceren met het jongste dochtertje en ze kunnen moeiteloos stoelen verzetten of ramen en deuren afsluiten. Dit komt de geloofwaardigheid van dit zogeheten waargebeurde verhaal niet ten goede. Het zorgt ook voor een vervelend déjà vu-effect en bewijst nog maar eens waarom remakes behoren tot de meest overbodige uitvindingen van de filmindustrie - zolang het maar geld in het laatje brengt. Zo zal ook Ryan Reynolds gedacht hebben toen hij werd benaderd voor de hoofdrol in deze veelbelovend gestarte maar daarna volledig ontspoorde schertsvertoning. Buiten het feit dat Reynolds te jong is om dergelijke rol geloofwaardig in te kleden, bewijst hij zich een onkundig acteur als het door duivelse krachten bezeten gezinshoofd; z’n woede-uitvallen zijn veeleer lachwekkend dan angstaanjagend.
Ook de bijrollen, ingevuld door een prekerige Melissa George en een op de achtergrond fungerende Philip Baker Hall, laten weinig tot geen indruk na. ‘The Amityville Horror’ is dus een zoveelste, overbodige remake, waarin niets wordt toegevoegd aan het origineel. Au contraire!